Jazmine Ellaine Monique Fuentabelia-mas kilala sa pangalang Jem. A well-known actress who is idolized by many. Her life was almost perfect, pero nang dahil sa mapaglarong tadhana may nalaman siya na dapat matagal niya nang nalaman.
One day, after sh...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
JEM'sPOV
Im happily waiting for a taxi, maaga kasi akong natapos sa shoot kaya naman excited na akong umuwi para makita si Kurt. Pinara ko ang taxi at nagmamadaling pumasok, habang papalapit na ang taxi sa hotel kong saan nandoon ang unit ni Kurt ay meron na akong naramdamang kakaiba, feeling ko ay mangyayaring masama. Pero hindi ko na iyon pinansin dahil excited na talaga akong makita siya.
Pumasok na ako sa elevator para mapadali ako papunta sa unit niya, habang nasa loob ng elevator ay bumalik na naman ang kaba na naramdaman ko kanina. Tumunog ang elevator at lumabas na ako at dali daling pumunta sa room 289.
Before I open the door, I heard a voice of a girl. Tiningnan ko ang unit na pinuntahan ko at baka nagkamali lang ako. Pero ito talaga ang unit ni Kurt, pero bakit may boses babae? Hindi ko muna ito binuksan at pinakinggan ko muna ang mga taong nag-uusap sa loob.
"Sweetheart, pangako mo sa'king ako lang ang mamahalin mo ah" malanding sabi ng pamilyar na boses ng babae.
"Oo naman, pangako kong ikaw lang ang babaeng mamahalin ko at wala nang iba. I love you sweetheart" boses ni kurt to ah? Sino ang babaeng kasama niya? Sino ang babaeng pinalit niya sakin? Bakita niya akon pinalitan? May pagkukulang ba ako sa kanya? Yan ang mga tanong na kanina pa nagpapagulo sa isip ko. Ito na ba ang kaba na naramdaman ko kanina? Patuloy lang ang ang mga tanong na pumapasok sa isip ko habang wala ring hupas ang pagdaloy nang luha sa mga mata ko.
"Talaga? Paano si Jem? Hihiwalayan mo ba siya para sakin?"
"Wag kang mag-alala,hihiwalayan ko siya para sa'y----" bago pa niya matapos ang sasabihin niya, pinutol ko na ito sa pamamagitan nang pagbukas nang pinto.
Wow ha? Hindi talaga nila nila-lock ang pinto para ano? Para pag may pumasok na dikilalang tao ay makakapanuod nang live!?
Pagkapasok ko ay hindi ako makapaniwala sa nakita ko, I shake my head baka kasi dahil lang sa mga guni-guni na pumapasok sa isip ko and then I close my eyes kasi baka namalik-mata lang ako dahil sa mga luha na kanina pa namumuo sa mga mata ko.
"So, ganito pala Ang ginagawa niyo kapag wala ako?" Sigaw ko na puno ng galit.
"Jem?" Gulat na tanong ni Andria at napatalon mula sa kandungan ni Kurt.
Andria Rowshelle Martinez. Ang bestfriend ko na itinuring ko nang nakakabatang kapatid.
"B-Beb-Babe?!" Napatingin naman ako sa pagmamay-ari ng boses nayun na ngayon ay dali-daling sinuot ang kanyang T-shirt.
Tiningnan ko siya at nagpakawala ng isang malaking buntong hininga.
Juice ko po wag mo naman ako pabayaan at baka maka patay ako ngayon.
Dahan-dahan ko siyang nilapitan at binigyan ng isang malutong sampal. Kulang pa iyon. Kulang pa iyon sa kataksilang ginawa nila sakin.
"How dare you! How dare you both" galit Kong sigaw dahilan para umagos Ang mga luhang kanina pa namumuo.
"Sorry. I'm really sorry, sasabihin din naman sana-" hindi niya na matapos Ang kaniyang sasabihin dahil pinutol ko agad iyon.
"Sorry?! What the effin hell can that sorry do huh?" I snorted
"I'm really sorry, pero hindi na kita mahal. Jem, si Andria na Ang Mahal ko"
And those words made my heart break. Break into pieces. Into uncountable pieces.
Binalingan ko naman ng tingin so Andria my Bitchfriend "At ikaw naman? Alam mo na boyfriend ko si Kurt pero ano Ang ginawa mo?"
"Look, nangyare na Ang nangyare diba? At besides kaibigan naman kita, at Kung totoo kang kaibigan magpaparaya ka para sa ak-?"
"And if you were a good friend hindi ka sana nagtaksil sa kaibigan mo" I shot back.
Natahimik siya. Sila. Kami. Ramdam na ramdam ko Ang tension na namamayani sa buong silid. Pero ilang sandaling katahimikan nagsalita siya.
"Ibig sabihin, hindi Kita kaibigan kaya ba't kapa nandito?" Iritang aniya.
"Aalis ako, pero Bago nun" nilapitan ko siya at katulad kanina binigyan ko rin siya ng malutong sampal sa magkabilang pisngi "Ayan, meron kanang instant blush on too bad hindi yan nagtatagal"
Tinalikuran ko na sila habang mabilis na tinahak ang exit nitong hotel. Tama nga sila, Ang buhay ay parang gubat, maraming ahas.
Pinunasan ko ang mga luha sa aking mata bago tawagan si Dad. Magpapasundo nalang siguro ako.
"Hello? Princess? Oh napatawag ka? Need anything?"Sunod-sunod na tanong nung nasa kabilang linya.
"Dad, pwede po ba ako magpasundo dito sa Labas ng unit ni Kurt?" Mga ilang sigundo bago magsalita ulit si Dad. Ngayon ko lang kasi binanggit ang pangalan ni Kurt dahil palagi ko siyang tinatawag na Tim. Pero Hindi na ngayon.
"Okay... Hintayin mo na Lang diyan Ang kuya mo. May waiting shed naman diyan diba?" Umo-o nalang ako Kay Dad kaysa patagalin pa ang usapan.
Tumingala ako sa mga kalangitan, na ngayon ay nagsisimulang dumilim. Mabuti pa ang ulan, dinadamayan ako at my worst. While those people who I gave my trust would easily throw me away as if I was a garbage.
He was my first. This is my first.
He was my first heartbeat but I didn't know that he will also be my first heartbreak.
