Selamlarr ♡♡
Nasılsınız minnoşlarım?
Yeni bir bölümle karşınızdayım yine. Umarım beğenirsiniz.
_________________________
Saye, hastanelerinde bulunan psikiyatri bölümünde bir psikoloğun kapısının önünde bekliyordu.
Kendi düşündüğü şeyi yapmış ve İclal'i bir psikoloğa götürmüştü. Şimdi ise İclal içerde psikolog ile konuşuyordu ve kendiside odanın dışında, kendi başının etini yiyordu.
Nihayet İclal odadan çıktığında psikolog Ömer Bey, bu sefer Saye'yi içeri çağırdı. Saye, ona biraz beklemesini ve İclal'i odasına bırakacağını söyledi.
"Pekala, bekliyorum Saye."
Saye, İclal'i odasına bıraktı ve Ömer Bey'in kapısına kadar geldi. Kapıyı tıklatıp içeriye girdi ve sandalyeye oturdu.
"Sizi dinliyorum." Sesli bir nefes aldı ve konuşmaya başladı Ömer Bey.
"Nasıl söyleyebileceğimi bilmiyorum. İclal halüsinasyonlar (bunu doğru yazabilmek için çok uğraştım ve tdk ye baktım, doğru yazdım yani.) görüyor bildiğiniz gibi. Daha konuşmayı tam bilmediğinden doğru düzgün cevaplsr veremedi. Kendisi, gördüğü halüsinasyonları rüya diye adlandırıyor. Ve halüsinasyonlarını kötü bulduğu için kabus diyor. Nasıl bir olaydan dolayı böyle adlandırdı bilmiyorum ama..."
"Evet, noldu? Bir sorun mu var? Neden halüsinyasyonlar görüyor peki?"
"İclal,..." Yine derin bir nefes aldı.
"İclal, şu anki elimizdekilere göre bir..."
"Bir, deli."
××××××××××××××××××
"Hey İclal! Neden bugün dışarı çıkmıyoruz?"
"Hem sana yeni kıyafetler alırız." İclal, sadece Saye'nin yeğeninden aldığı bir kaç çift kıyafeti giyiyordu. Ona yeni kıyafetler almak iyi olabilirdi. Belki alış veriş yapmayı severdi.
İkiside hastane bahçesinden dışarı çıktığında, İclal'in her zaman yüzünde olan gülümsemesi dahada genişlemisti. Saye de bunu fark etmişti ve oda daha çok gülümsemişti. Hâlâ bu kızın bir deli olduğuna inanamıyordu.
Beraber kıyafet aldılar, İclal anlamasada sinamaya gittiler, cafede oturdular ve Saye İclal'e yeni yemekler tattırdı. Sanırım en çok yemek yemeği sevmişti.
"İclal, hani sana yeğenimden bahsetmiştim. Hatırladın mı?"
Hatılamamıştı İclal. Hemende unutmuş olamazdı!
"E-evet h-hatırladım."
"Seni onunla görüştüreceğim. İkinizinde yaşları aynı. Bence çok iyi anlaşırsınız." İclal pek bir şey anlamamıştı ama yinede cevap verdi.
"T-t-tamam" Telefonuna baktıktan sonra konuşmaya başladı Saye.
"Ama şimdi değil. Saat geç oldu. İşlerim var, onları yetiştirmem lazım. Hadi gidelim."
Hasteneye geri döndüler ve Saye İclal'in kıyafetlerini bir bir dolaba dizdikten sonra kendi odasına gitti. İclal'i de bir hemşireye teslim etmişti. Bütün hastane onu çok sevdiği için İclal iletişim konusunda pek sorun yaşamıyordu. Ama herkesin ona bir şey öğretmesini pek sevmiyordu. Çünkü kafasını karıştıyorlardı. O sadece Saye'nin öğretmesini istiyordu.
×××××××××××××××××××××
Bugün İclal, Saye'nin yeğeni Betül ile tanışacaktı. Bunun için Saye İclal'e yeni aldığı elbiselerden birini giydirtmişti. Günlük kırmızı bir elbiseydi, üzerinde çiçekler vardı ve omuzları açık bir modeldi. Betül, bugün is yerinden izin almıştı ve bu sayede İclal ile tanışabilecek zamanı olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deli Dünyam
Ficción GeneralHep normal insanların hayatını okumaktan sıkılmadınız mı? Hayatı bir delinin dilinden okumak nasıl olurdu? Kendi hafızası ile bir bebeğin hafızası aynı olan bir kız. Bir bebek gibi hiç birşey bilmiyor. O herşeyi etrafından öğreniyor. Herkes kelimele...
