The Beginning

Εμμ γίδι alert?

Μετά από ακόμα δυόμιση βασανιστικές ώρες, με τη μητέρα μου να μου εξιστορεί όλες τις ιστορίες από τα δικά της αρχαία φοιτητικά χρόνια φτάσαμε στο πανεπιστήμιο.

Δεν έχω αποφασίσει αν χαίρομαι που φτάσαμε γιατί επιτέλους θα σταματήσουν οι ιστορίες της μητέρας ή αν στεναχωριέμαι που έχουμε έρθει εδώ για να με αφήσει και να φύγει.

Όχι. Ακόμα στεναχωριέμαι. 

ΆΚΑΡΔΗ ΓΥΝΑΊΚΑ ΑΦΉΝΕΙΣ ΤΟ ΣΠΛΆΧΝΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΆ

Ω αυτός είναι γλυκούλης   

ΠΟΥ;

Εσύ δεν έχεις γκόμενο κοπελιά; 

Μεχ 

"Λοιπόν πάμε για την άφιξη σου και μετά στις εστίες για να δούμε το δωμάτιο σου, τι λες;" 

Τι λέω;

Εγώ λέω να μπω πάλι μέσα στο αυτοκίνητο και αφού κουλουριαστώ σαν ντολμάς να αρχίσω να πηγαίνω πέρα δώθε ζητώντας βοήθεια. 

Αλλά ντάξει και το δικό σου καλούτσικο ήταν μωρέ "Ότι θέλεις" 

Ουαου μιλάμε για ποικιλία λέξεων 

Παίζεις με την υπομονή μου

Άρα κάνω καλά τη δουλειά μου 

Ωχ παναγία μου...

Αφού πάμε για τις αφίξεις και μία μυστήρια κυριούλα, με μία ελιά πιο μεγάλη και από το πανεπιστήμια, μας δώσει τα κλειδιά για το δωμάτιο μου, η μητέρα με φορτώνει με τις μεγάλες κούτες μου ενώ εκείνη έχει μείνει να κουβαλήσει μόνο τις δύο βαλίτσες με τα ρούχα μου. 

Πολύ έξυπνο μητέρα. Πάρε τον εύκολο δρόμο. Θα το θυμάμαι 

"Άντε Cora πάρε τα πόδια σου" α θα τη θάψω σε κανένα παρτέρι τώρα

"Δεν ανυπομονείς να δεις το δωμάτιο σου;"

Όχι;

"Ναι" είναι δυστυχώς το μόνο που λέω και η μητέρα με προσπερνάει και επιταχύνει το βήμα της

Έχω αναφέρει πως δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου και πως τόση ώρα δεν έχω στουκάρει πουθενά γιατί είχα τη μητέρα μου δίπλα; Όχι;  

Και επειδή το κάρμα και εγώ έχουμε μία ιδιαίτερη σχέση μίσους και απέχθειας ο ένας για τον άλλον, έπρεπε να πάω και να πέσω σε κάποιο άμοιρο ανθρωπάκι του Θεού

"Πρόσεχε που πατάς γαμώ το κεφάλι σου" μου φωνάζει μία βαριά αντρική φωνή όσο εγώ προσπαθώ όπως όπως να μαζέψω τις κούτες που έπεσαν κάτω.