İki dakika tatil yapıp geldim. Yarın eve varacağım, LBD ve WWYLM yazmayı düşünüyorum. Toplu ilham duası lütfen mdkaldkw
Buraya gerçek Calum hakkında bir şeyler yazmak iyi hissettiriyor. Kendimi onun yerine koymak falan... En son Ashton ile olan röportajını izledim ve gerçekten hayran kaldım kişiliğine. Gideyim de Calum diye ağlayayım.
İyi okumalar!
*
Mektuba seni beklettiğim için özür dileyerek başlamak istiyorum. Ne zaman telefonumu elime alsam bir şey oldu ve yazamadım. Ama inan her an aklımdaydın.
Ben iyiyim. Hayatım yolunda gidiyor. O bahsettiğim ağırlık yalnızca bir gün sürdü. İlginç değil mi? İnsanların ruh halleri çok çabuk değişebiliyor. Bu yüzden depresyonda olduğumu düşündüğüm dönem aklıma gelince kendime sinirleniyorum. Gerçekten depresyonda olan bir insan bir gün sonra nasıl mutlu olsun sonuçta, değil mi? Birçok insan bilinçsizce kendine tanılar koyup kalıba girmeye çalışıyor. Onlardan biri olmama az kalmışken kurtulduğum için mutluyum. Mutsuz rolü yapmak zorunda değiliz. Bir olaydaki en olumsuz tarafa odaklanmak veya küçük problemleri aşılamayacakmış gibi göstermek zorunda değiliz. Her şeyde doktorlara veya ilaçlara sığınmak da. Bazen bir insanı basit bir cümle, hafif bir gülümseme, küçük bir kafedeki tatlı bir sohbet gibi şeyler kurtarabiliyor. Bunların etkisinin tıp dünyasındaki aptal kimyasallarınkinden daha uzun sürdüğüne eminim.
İşlerimin ne zaman biteceğine en ufak bir fikrim yok. Başladığında sonsuzluğa kadar devam ediyor. Ama bu düzenden şikayet etmek yerine alışma kararı alınca her şey yoluna girdi ve yaptığım iş beni daha çok mutlu etmeye başladı. Her şeye olumlu tarafından bakmaya başladım. Galiba bu aralar dönüştüğüm pozitif insan senin eserin.
Yazdıklarını okudukça güçlü bir karakterin olduğuna emin oluyorum. İnsanların seni yıkmasına izin vermeyip çillerinle barışık olmandan çiçeklerini asla atmamana kadar her şey senin ne kadar güçlü olduğunun kanıtı. Ve dövmenin anlamı o kadar güzel ki... Yaptığın hiçbir şeyin anlamsız olmaması çok hoş.
İçimden bir ses mezun olduğunda çok mutlu olacağını ve işini yaparken kim olduğunu asla unutmayacağını söylüyor. İyi bir mimar olacaksın ama çelloyu ve yazmayı da asla bırakmayacaksın, biliyorum. Seni diğerlerinden farklı kılan da bu olacak zaten. Robot değil, bir insan olarak çalışacaksın. Birçok insan artık bunu başaramıyor.
Ben de kader düşüncesine pek yatkın değilim. Kader dinle alakalı ve ben bu konuda daha araştırma aşamasındayım. Geçen arkadaşım "Bir sürü farklı, güzel insan birçok şeye inanıyor. Ben nasıl tek bir şeye inanabilirim?" dedi ve bu hayatımda duyduğum en doğru şeylerden biriydi. Dünyada inanacak çok şey var. Paralel evrenler, reenkarnasyon, evrim teorisi, onlarca din... Şu an Budizm hakkında okuyorum. Bunları araştırıp dünyayı anlamaya çalışmak iyi hissettiriyor. Aynı senin eski mektuplarımızdan birinde dediğin gibi, evrenin dar olmadığını düşününce hayat daha çekilebilir hal alıyor.
Artık yazmayı durdurmam gerek sanırım. Kendine çok iyi bak. Her mektupta bunu diyorum diye öylesine diyorum sanma. Gerçekten kendine hep iyi bakmanı ve gücünden hiçbir şey kaybetmemeni isterim.
Sevgilerimle,
-C.
