PHILAPHOBIA|MYG

~25~

Bazen istediğin sadece özgür olmaktır.
Bedenini ve ruhunu teslim etmek,tek beden olmak istersin.
Kendini birisinde kaybetmek ve tüm acılarını kısa süreliğine se olsa kenara koymak istersin.
Vücudunuzu aşk sararken saatlerce birlikte olmak nefesiniz kesilene kadar dudaklarımızı ayırmadan özlem gidermek istersiniz.
Uyandığında yanında onu görmek istersin...Ne kadar şanssızım desen de aslında şanslısındır ona sahip olduğun için.
Sadece tüm yaptıklarını unutmasını istersin.İçinde pişmanlığın büyüse de, pişmanlıkla yansan da o seni söndürür.
İnanmıyordum Min Ho'dan sonra birine güvenebileceğime ama bana yardım etti.Onu sevmemi sağladı.
Bana yeniden bir kalbim olduğunu hatırlattı.
İşte...yanımda yatıyor.Dün gece ikimiz de acılarımızı unuttuk ve pişmanlıklarımızı söndürdük.
Nefes aldık yeniden ve tek beden olduk delice.
Onu sevdiğime eminim,onun da beni sevdiğini biliyorum.Bunu çok güzel gösteriyor.
Ne kadar engel çıksa da kendime söz verdim...
Hayatımda bana tek değer veren ve beni tek şanslı hissettiren o adamı bırakmayacağım.

"Ne yapıyorsun?"duyduğum sesle gözlerim büyüdü.

"Neden yüzüme öyle bakıyorsun?"

"H-hiç."

"Kızardın...yoksa."çıplak göğüslerini elleriyle kapattı.

"Yoksa sapıkça şeyler mi düşünüyordun?"hızla yatakta doğruldum.

"Hayır!"fakat doğrulduğum uzun sürmemişti.Üzerime yataktaki örtüyü çektim ve ondan uzaklaştım.

"S-sadece öylesine şeyler düşünüyordum."güldü.

Ne yani sütyenimle önünde durmak tuhaf olamaz mı?

Na Ri sen ciddi misin?Adam seni çıplak gördü.

Ben de sevgili iç sesim nerede diyordum.Örtüyü biraz daha çektim.

Neyse ki onun altında eşofmanı var.

"Ne var?"

"Neden utanıyorsun?"o da doğruldu ve bana doğru geldi.Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında onu uzaklaştırdım ve ağzımı elimle kapattım

"Ne yapıyorsun Na Ri?"elimi ağzımdan çekmeden konuştum.

"Dişlerimi fırçalamadım."Elini elime sardı ve indirdi.

"Umurumda değil."dudağıma küçük bir öpücük bıraktı ve yataktan kalktı.

"Nereye?"

"Aşağıya.Yiyecek bir şeyler hazırlayacağım.Sen de yataktan çıkabil diye bir bahane."Son söylediğimle kaşlarım çatıldı.Tam ağzımı açacaktım ki konuştu.

"Tamam.Tamam.Kızma."yüz ifadem düzeldi.

O odadan çıktıktan sonra aklım dün geceye gitti ve yüzümden bir gülümseme geçti.

Üzerime kıyafetlerimi giyip mutfağa gittim.

"Yoongi..."masaya baktığımda her şey çoktan hazırdı.

"Otursana."eliyle gösterdiği sandalyeye oturdum.

Bir süre süren sessizlikten sonra sonra Yoongi konuştu.

"Neden bu kadar sessizsin?"

"Sadece 2 hafta ne yapacağımı düşünüyorum."

"Eğer beni dinleseydin düşünmezdin.Yaran nasıl oldu?"

"2 gün sonra dikişleri alacaklar...izi geçmeyecek sonuçta.Bu kovulmama sebep olur mu sence?"

"Sanmıyorum.Sonuçta artık polis değilsin."başımla onayladım.