Yung nakaraan, nakaraan na.
Hindi lahat ng love story, pare-pareho. Kung matatakot ka sa multo ng nakaraan, hindi mo mahahanap ang tunay na kaligayahan kung di mo susubukan.
Kung magkamali, edi mali, subok uli. Ganyan ang buhay, tuloy lang, hanggang matagpuan mo yung magbibigay sa buhay mo ng kulay.
Parang pagluluto ng ulam lang yan, kapag sablay, itatapon. Luto lang ulit hanggang sa makuha ang tamang lasa. Sa mga sablay na luto, syempre nasasayang ang rekado. Eh kung ayaw mong maka-aksaya ng mantika o gas, dapat wag ka na magluto, wag ka na ring kumain.
Ganoon din sa pagibig, kung ayaw mong mag aksaya ng effort at panahon, wag ka na magmahal.
