Love Has No Rules

hoofdstuk 2

Een paar dagen later, heeft Arnaud het eindelijk aan gevraagt met Karen. Ik en Max beginnen eindelijk te praten tegen elkaar. Ik had met Max afgesproken tijdens lunch maar hij kwam niet. Eerst dacht ik dat hij te laat was maar na een half uur ging ik hem zoeken.

Ik begon te zoeken in dat kleine "getto" steegje (zo noemde dat daar) waar de emo kinderen rondhangen en toen zag ik het. Ik zag dat Max op de grond werd gegooid door 2 kinderen die 30 cm groter waren dan hem. "Faggot!" Roept de ene naar hem. "Flikker!" roept de andere. Ik ren naar hen toe. "He! Laat hem eens met rust!" roep ik. "Groentje, hou je er buiten!" snouwde de ene. "Waarom laten jullie hem gewoon niet met rust?" zeg ik. "Hij is gay!" zegt de ene. "Ja, so what?" "Is hij jouw vriendje ofzo?" vraagt de andere. "Nee hij is gewoon een vriend." zeg ik. Ik besluit om de ene een dreun op zijn gezicht te geven. Mijn moeder heeft me ooit een cursus zelfverdediging gegeven. De andere probeert mij te een schop in mijn zij te geven maar het lukt me om zijn schop af te weren. Ik pak zijn voet beet en gooi hem omver. De eerste was terug opgestaan en ik gaf hem gewoon nog een dreun op zijn gezicht. "Alles ok?" vroeg ik aan Max.

"Jaja." antwoorde hij."Thanks." "No problem." zei ik. "Gaan we dan nu eten want ik heb enorme honger." zeg ik. "Heb ik een keuze?" vroeg Max. "Nope." zeg ik en trek Max mee. We zoeken ergens een tafel en beginnen te eten. Wel, IK begin te eten. "Waarom eet je niks?" vraag ik. "Ik eet niet graag." antwoord Max. Ik had nu pas door dat max zijn armen enorm mager waren. Hij had dus blijkbaar een eetstoornis. "Eet alsjeblieft iets." zeg ik hem. "Nee." weigert Max. "Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij." Nu pas heb ik door dat hij geen eten heeft. Ik geef hem mijn boterham. "Dank je." zei Max. "Hoe lang is het geleden dat je hebt gegeten?" vroeg ik. "Ik denk 3 dagen ofzo." zegt hij. "Vertel me wat meer over jezelf." zeg ik om van onderwerp te veranderen. Ik zag dat Max opgelucht was dat hij niet over zijn eetstoornis moet praten. "Wel ehh, ik ben Max." zegt hij. "Dat is het?" "Ja hoezo?" "Wat zijn je hobbys, wat doe je graag, favoriete muziekstijl, favoriete eten?" zeg ik. "Die dingen." " Wel, mijn hobby is gamen, ik hou van slapen, mijn favoriete muziekstijl is popmuziek en ik eet graag pizza." zegt Max. "Blijkbaar hebben we veel gemeen." zeg ik. "Ik hou van gamen, slapen, popmuziek en pizza." "Hoe toevallig." zegt Max. "Hoe zijn jouw ouders?" vraag ik. Max zweeg even alsof hij de vraag niet heeft gehoord en zegt dan een minuut later: "Goed i guess." 

TRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING!!!!

"Ugh die f****ng k*tbel!" vloekt Max. "Welke les heb jij nu?" vraag ik. "Chemie." zegt Max "Lekker het chemielokaal opblazen." Ik lach en zeg dan: "Ik heb nog een uur Frans van miss Piggy." "Sucks to be you." zegt Max lachend. "Toch wel beter dan chemie hebben van mr. Pedoman." zeg ik. Ik pak mijn rugzak en ga naar de klas. Ik loop de klas binnen en zoals altijd is het luidruchtig. Kinderen gooien met propjes, zitten op tafels, lopen achter elkaar aan, de Sports zitten acheter elkaar aan te rennen, de Dramaqueens zitten te zagen over dat Tati beter is dan James Charles en dan heb je de Neutrals die gewoon met elkaar aan het praten zijn. "Ja, ze komt!" roept een van de Sports. Opeens springt iedereen naar hun stoel en doet alsof ze altijd al stil waren."Goedemiddag iedereen" zegt miss Piggy. We noemen haar altijd miss Piggy omdat ze echt een varkensneus heeft en het gewicht heeft van een varken. Ik denk dat als zij thuiskomt van school ze waarschijnlijk in de tuin in de modder gaat rollen. "Ik had jullie gisteren een huistaak opgegeven." zegt ze. Oww, sh*t. Ik dacht dat dat tegen volgende week was. Karen gaf mij haar blad en zij dat ik haar huiswerk mocht overschrijven. Alsof ze mijn gedachten kon lezen. Ik schrijf snel alles over van Karen: grammaire, vocabulaire, passer recent, futur simple en al die ingewikkelde en onnodige Franse dingen waar ik dus geen k*t van versta. Miss Piggy komt mijn en Karen haar huiswerk ophalen. "Eindelijk," zegt ze "heb je je huiswerk eens gemaakt, Ruben." Gelukkig heeft Karen altijd de beste punten van de klas. "Oké, pak dan allemaal jullie map op pagina 237." zegt Piggy. "Vul dan nu pagina 137 tot 238 in." Ik kan nog net de opgaves lezen onder al de droodles en andere kleine tekeningen. Natuurlijk zet zoals elke les Karen een paar smileys op mijn blad. (En ja ik heb het over u phaedrav1) Als de les voorbij is ga ik nog effen rondhangen met een vriendin van de lagere school. "Hoe is het bij u op school?" vraagt ze. "Cava, en bij u Caithlyn?" vraag ik. "Heel saai." Caithlyn en ik hangen bijna altijd wat rond in het dorp. Zij is blijkbaar ook toevallig verhuist naar hier. Zij woonde in La Roche dicht bij Durbuy maar ze was een jaar geleden verhuist naar Gent. Aangezien ik in Merelbeke woon kunnen we gewoon de bus nemen naar het station van Gent. "Hoe is het met jouw vriendin?" vraag ik. "Slecht, ze heeft het vandaag uit gemaakt." zegt ze. "Da's jammer." zeg ik. "Hoe is het met jouw 'crush'?" zegt ze opeens. "Hij is mijn crush niet!" zeg ik. Ookal wou ik het. "Jajaja, je begint te blozen." zegt ze. "Ik bloos altijd." lieg ik. Het is een minuut stil tot ik uiteindelijk toegeef: "Ja ok, misschien heb ik een kleine crush op hem." "I knew it!" roept Caithlyn. We praten nog een paar minuten verder en dan komt de bus, stap ik op en vertrok naar huis. Op de bus was ik aan het denken aan Max en wat Caithlyn allemaal zei. Zo hard dat ik bijna vergat af te stappen.

Dit is deel 2 van Love Has No Rules. Ik hoop dat jullie het boek tot nu toe leuk vinden. Ik wou dit boek schrijven in thema van Pride Month maar ik kan onmogelijk een boek in 1 maand schrijven. Ik weet niet wat er met mij is maar ik schrijf blijkbaar alleen maar Romance boeken😂. Ik vind Romance blijkbaar een leuk genre. Dus als je dit een leuk boek vind moet je dit zeker toevoegen aan je bibliotheek. Vergeet zeker niette stemmen en als je nog wat tijd heb, volg me dan ook even😉😉

22/07/19
1131 woorden