Cancelled Fairy Tale

Moved On?

It's already 6:30 am nang magising ako. Maaga pa naman! Pero tinatamad akong pumasok dahil siguro kahapon! Tama na siguro yung sakit na naramdaman ko. It's time for me to accept the fact na di talaga kami meant to be.

After maligo, di na ako nag breakfast. Di ako gutom eh. Pagkadating ko ng school, wala paring pagbabago! Same ambiance, same faces, same mood! Haay! Kailan ba may magbabago sa buhay ko?

Dumiretso na akong classroom. Maaga pa ngayon kaya iilan palang yung dumarating. Na bored ako kahihintay sa room kaya napag desisyonan kong maglibot-libot muna sa paligid. Matagal ko na ring di nalilibot tong buong campus.

But first, sa canteen muna. Bumili akong chips para naman may laman yung tyan ko kahit papano.

And here i am! Sa tambayan. Miss ko na tumambay dito! Dito nadevelop yung feelings ko para kay Dave. Masakit mang sabihin pero i still love him! Hays! Change topic nga tayo. Ang senti eh.

Kumain nalang ako ng chips at nakinig ng music through my iPod.

"Penge ako!" Sabay hablot sa chips ko! Tangina? Gaguhan lang!? Walang modo at ng aking tignan, yun! Siya pala ang pinaka-asungot kong kaklase! Si V. Short for Vonnick. Asungot talaga. -___-

"Anubeyen! Hindi uso humingi ng maayos sa inyo V?" Sarap niya tirisin! Grrr! Kumukulo talaga dugo ko sakanya! And guess what! Siya na yung humahawak at kumakain sa chips ko! Ang bait niya no? Napaka gentleman talaga.

"Bakit ka mag isa rito?" Di ko halos maintindihan kasi kung makalamon ng chips wagas! Yung 1 taon walang kain! Dedots na yun pre! XD

"Paki mo ba? So hindi na ako pwedeng pumunta dito?" At yun inubos niya muna bago niya ako sagutin! Kaya malnourish to eh, ang hilig sa junkfoods!

"Hindi naman! Nakakapanibago lang kasi na ikaw lang mag isa rito! Nun kasi kasama mo sila Coleen, Pham, Dave, Sa....." Tinakpan ko yung bunganga niya! Ang daldal eh. Sarap istapler!

"Tumahimik ka nga! Ang daldal mo! Istapler ko yang bunganga mo eh!" Tapos binalik ko na tung earphone ko! Ang ingay ng lalaking to.

"Asus! May patakip-takip pang nalalaman to! Ang sabihin mo chansing ka lang talaga kasi may pagnanasa ka sakin! Crush mo ko no?" Feeler teh! May hahangin pa nga talaga sa tornado, pati bagyo nahiya sa sobrang hangin niya!

"Uyy, di kaya! Wala akong ni katiting na pagnanasa sayo! DI KITA TYPE! Feeling mo! Che!" Tapos iniwan ko siya dun! Kala niya ha! Ang feeling ng kumag na yun! Grr! >\\<

Nasa lobby na ako papuntang room ng biglang may humablot sa earphone ko na siyang dahilan kung bakit nahulog at nasira yung iPod ko! Paksyeet! Nabasag yung screen! NOOOOO!
Tinignan ko kung sino! And it was him!

"Look what you've done! Nasira na yung iPod ko!!" Umiiyak na talaga ako yung parang sa sine na nakaluhod sa sahig sabay hug sa basag kong iPod.

"Gift pa naman to ng ninong koooo!! Huhuhu! Bago pa to eh! I hate you V! I really really hate you! Pano na yan!?? Ano na gagawin ko!?????" Umiiyak ako ng todo! Wala akong paki kung pinagtitinginan ako ng mga schoolmates and classmates ko! 2 rooms away nalang kasi yung room namin!

"Hey, hey! Stand up! Sorry na! Okay?" Kinalabit niya ako para tumayo ako pero nakayuko lang ako. Di ko siya pinansin!

"Ano bang magagawa ng SORRY mo? Pag tinanggap ko ba sorry mo, maayos tong iPod kong basag?" Sabi ko pero patuloy paring tumutulo yung luha ko.

Wala palang mga teachers kasi may faculty meeting kaya mamayang 9 pa yung morning ceremony namin.

"Sorry na please! Okay, it's my fault! Kung yung iPod lang yung dahilan, dont worry papalitan ko yan!" Sabi niya habang nakaluhod din sa harap ko.

"Ganito naba talaga ako kamalas? Lahat ng mahal ko nasisira ng ganon ganon nalang? Lagi nalang akong nawawalan! I hate the way life treats me! Napaka unfair naman nun! Haha! Siguro ganon na nga talaga. I need to accept the fact na i'm just a nobody!" Alam kong di lang to about sa iPod ko. Parang yung lahat ng galit, selos at lungkot na naranasan ko is dito ko nalabas sa happening nato. Yung luha ko ayaw magpaawat!

Tumayo nalang ako at iniwan yung basag kong iPod, para san pat sira na! Wala na! Argh! Kinuha ko yung bag ko and decided to go home! Haay! MALAS!

Sam's POV

Kararating ko lang at saktong papasok na sana akong room, ng may nahagip ang aking mga mata. Bakit kaya nagkakagulo dun sa lobby? May naririnig akong mga bulong-bulongan. Kaya naki chicka na rin ako!

"Sie, anong meron?" Tanong ko sa kaklase ko.

"Si Alex! Umiiyak!" Tipid niya sagot.

"Bakit daw?" Sabi ko sakanya! Na shock ako bigla kasi ngayon pa yan umiyak sa harap ng maraming tao!

"Just look for yourself Sam!" At di ko na siya sinagot, dumiretao nalang ako.

"Gift pa naman to ng ninong koooo!! Huhuhu! Bago pa to eh! I hate you V! I really really hate you! Pano na yan!?? Ano na gagawin ko!?????" Narinig kong sabi ni Alex! Ang sakit makitang umiiyak ang bestfriend ko pero wala akong magawa kasi di kami okay!

"Sorry na please! Okay, it's my fault! Kung yung iPod lang yung dahilan, dont worry papalitan ko yan!" Sabi ni V! Infact yung iPod na yun ay gift ng ninong naming dalawa! Kay Alex iPod, sakin naman is iPhone 5. Binigay lang to samin last month kasi kakauwi niya lang galing Canada! Mahalaga lahat para kay Alex! Wala siya gamit na di minamahal.

"Ganito naba talaga ako kamalas? Lahat ng mahal ko nasisira ng ganon ganon nalang? Lagi nalang akong nawawalan! I hate the way life treats me! Napaka unfair naman nun! Haha! Siguro ganon na nga talaga. I need to accept the fact na i'm just a nobody!" Nasaktan ako sa sinabi niya! Naguilty kasi ako bigla! Alam kong isa ako dun sa pinapatamaan niya! I looked at Adam's face! I know naguilty din siya bigla kaya umalis nalang siya! Pabalik na siyang room namin. Biglang tumayo si Alex at iniwan yung sirang iPod sa sahig! Ibang Alex ang nakita ko! She just passed at me at pumuntang room para kunin yung bag niya at umalis bigla. I wish ako yung nagcocomfort sa kanya ngayon! I miss my Bestfriend! I miss Alex!

A/N:
Hey hey hey! Ang senti ng UD ko ngayon! At ang big twist ay magaganap na sa susunod na mga chapters guys! Dont forget to Vote and Comment your feedbacks! Love you!
-xoxo