In Love with my Nightmare [UNDER RECONSTRUCTION]

Chapter Six:

Numbing the pain for a while will make it worse when you finally feel it.
– J.K. Rowling

Happiness can be found even 

In your worst nightmare...

SHE gasped as she started to walk on the pathway of Guevarra's mansion. Napakalaki nito at hindi mo aakalaing may mansion palang tulad nito ang nag eexist sa mundo. Marami ding halaman at mga iba't-ibang klase ng bulaklak sa bakuran nito. Bitbit nya ang isang malaking maleta, ngayon nya lamang naisip na mukha syang tanga.

"Kaasar naman o! Ano ba tong ginagawa ko?" Asar nyang tugon habang pinapadyak ang kanyang mga paa.

Nagsimula ito sa kalokohang nangyari kahapon....
....
...
...

(FLASHBACK)

PATULOY sa pag-iyak si Bella, hindi nya lubos maisip na ganoon pala kasama ang ugali ni Daniel. Sya na nga itong humihingi ng tawad pero nagawa pa rin syang isnabin ng binata.

"Ang sama sama mo Daniel! Nakakainis ka!" Mahina nyang sigaw habang humahagulgol. Pilit nyang binubura ang pangalang iyon sa kanyang isipan pero sadyang hindi nya iyon magawa.

"Hey, are you crying??" Napaangat ang kanyang ulo sa lalaking bigla bigla na lamang nagsalita. Nainis sya ng mapagsino iyon, pinunasan nya ang mga luhang tumatagistis sa kanyang pisngi at umayos sa pagkakaupo. "Stay away! " galit nyang sigaw tsaka iniyuko ang kanyang ulo.Saglit na katahimikan ang bumalot sa kanilang dalawa.

"I won't, kahit pa ilang beses mo akong itaboy" sagot nito tsaka umupo sa tabi ni Bella. "Hindi ba't ayaw mo akong makita! Pwes lumayas ka dito, pero kung ayaw mo ako mismo ang aalis" sarkastikong sagot ng dalaga tsaka akmang tatayo na sana ng bigla syang hatakin ni Daniel at niyapos ng kanyang yakap, isinubsob nito ang mukha ni Bella sa kanyang dibdib.

"Pakawalan mo nga ako" pagpupumiglas nya subalit malakas si Daniel kaya naman hinayaan nya na lamang ito at nagsimulang lumuha. "I hate you! I hate you" ang mga katagang iyan ang tanging lumabas sa kanyang bibig habang mahinang pinagpapalo ang dibdib ng binata.

"That's enough, I'm sorry kaya ko lang naman yun nasabi dahil nagalit ako sayo matapos mong sabihing layuan kita" Nagpakawala sya ng malalim na hininga.
Hindi kumibo ang dalaga. Totoo ba ang kanyang narinig, na hindi iyon intensyon ng lalaki? "Kung gayon, bakit hindi mo inalam ang paliwanag ko?" usisa nya tsaka dahan dahang umayos sa pagkakaupo. Ngumiti ang binata. "That's not a problem! As long as we're alright now." sambit nya tsaka niyakap ng mahigpit si Bella.

It was like a scenario inside a fairy tale story,wala ng papantay sa sayang nararamdaman nila kahit pa hindi nila alam kung anong meron sila.

Nabasag ang katahimikan ng biglang tumikhim ang lalaki. "But.... you commited one offense. Masyado akong nasaktan nang sabihin mong huwag na akong magpapakita sayo. So, I would like you to do me a favor ...as your punsihment..."

Kunot-noong tinignan ni Bella ang binata.
"Anong ibig mong sabihin?"

Bumuntong-hininga sya tsaka lumingon-lingon sa paligid, napakaganda talaga ng kanilang mansyon lalo pa't malawak ang hardin na nakapaligid doon. Kung ikukumpara nya ito sa kanilang bahay, wala pa ito sa kalahati.