Αγαπούσε τα χρώματα
Τα αγαπούσε πολύ.
Φθαρθηκε τόσο πολύ μέσα στην θλίψη της όμως που τα έχασε όλα
Και κράτησε μόνο το μαύρο,μόνο εκεί νιώθει οικία
Μα έχει ανάγκη από χρώματα
Χρειάζεται μπλε,κόκκινο, κίτρινο.
Σαν πόρνη περιπλανιέται σε ξένους για να κλέψει λίγα χρώματα
Παρουσιάζει τον εαυτό της σαν ένα τελάρο γεμάτο χρώμα
Με την ελπίδα να την αγαπήσουν
Μα κανείς δεν της δίνει,αυτοί παίρνουν από εκείνη.
Γιατί αγαπάει τους ξένους, γιατί έχει ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί
Μα τελικά μονάχα αγαπάει και δεν αγαπιέται
Και ίσως να μην αγαπηθεί ποτέ
Ίσως να μην πάρει ποτέ πίσω τα χρώματα της
Και ίσως έτσι να ναι καλύτερα.
