Θύμιζαν ήλιο σε καλοκαιρινά απογεύματα τα μαλλιά της
Έμοιαζαν με την άμμο όταν τα άστρα στολίζουν τον ουρανό τα μάτια της
Ήταν απαλό σαν αέρας το ξημέρωμα το δέρμα της
Και τα χείλη της ;
Τα χείλη της ήταν κόκκινα, σαν τα κεράσια
Σε προκαλούσαν να τα φιλήσεις
Και πώς άντεχα;
Δεν άντεχα
Ήθελα να την φιλάω ασταμάτητα
Κάθε δευτερόλεπτο τα χείλη της να βρίσκονται πάνω στα δικά μου
Το στήθος της στο στήθος μου
Να ακούω την καρδιά της ,και αυτή να ακούει τη δική μου
Να παίζω με τα μαλλιά της
Να ακουμπάω το δέρμα της
Να την κάνω δική μου
Να ακούσω την ηδονή από το στόμα της
Να ερωτευτώ τον τρόπο που ακούγεται το όνομα μου από τον ήχο της φωνής της
Να με πάρει στον μαγικό της κόσμο
Στο παραμύθι της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων
Αυτή τη φορά, δεν θα χαθεί η Αλίκη μα εγώ
Και δεν θέλω να γυρίσω
Αφήστε με εκεί
Στη Χώρα των Θαυμάτων
Μαζί της
Είναι το καλοκαίρι που αγάπησα μετά από τόσα που μίσησα
γαμωτο Αλίκη
Σε αγαπώ πιο πολύ απ'όσο είχα σχεδιάσει.
-Σοφία
