𝑑𝑒𝑎𝑟 𝑓𝑟𝑖𝑒𝑛𝑑, jun

chapter six.

"Ve hep seveceğim."

***

    Eve geldiğimde anneme anlatmadan "Günün nasıl geçti?" sorusuna güzel diyerek odama çıktım. Çıldırmak üzereyim. Rüya kadar güzel, hatta rüyadan daha da güzel ama ya rüya ise?
Şimdi sanırım birnevi olarak çıkıyoruz, anlamadım ama herneyse, herşeyi zamana bırakmakta fayda vardır.

     Yatağa uzandım, gözlerimi kapadım ve her zamanki gibi, Jun'u düşündüm. İstemeden bile onu düşünüyorum.

"Daeun uyan!"

  Yine okul, yine okul... Ama şu ki dünki şeyler rüya mı gerçek mi anlaşılacak. Hemen hazırlanmalıyım. Fazla mutluyum bugün, umarım her gün böyle kalır.

***

"Şimdi biz, sevgili miyiz o zaman?"

"Şey, sanırım öyleyiz Daeun. Yani hislerimiz karşılıklı, birde dün... Mantık olarak sevgiliyiz, değil mi?"

"Evet öyleyiz."

"Bugün akşam dışarı çıkalım mı?"

"Olur, sevgilim." Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu.

    Jun da gülümsedi ve sınıfa gittik, teneffüs bitmişti. Herşey rüya olamayacak kadar güzel. 

***

   Jun ile sahilde yürüyorduk, biraz üşümüştüm ve titriyordum.

"Sanırım biraz üşüdün sevgilim."

"E-evet."

   Jun kollarını bana sardı, kalbimi ısıttı, artık üşüsem de hiçbirşey. 

"Pamuk şeker alalım mı?"

  Küçüklüğümden beri pamuk şekere asla hayır demezdim, çok seviyordum ve Jun bunu biliyordu.

"Hayır demeyeceğimi biliyorsun!"

   Pamuk şekerleri alıp bir banka oturduk. Sıcak sohbetler ederek pamuk şekerlerimizi yedik. Her geçen gün farklı bir ortak özelliğimiz olduğunu keşfediyorduk. Resmen birbirimiz için yaratılmışız!

"Sürekli söyleyeceğim Daeun, seni çok seviyorum."

Kıkırdadım. "Bende seni çok seviyorum."

   Biraz sahilde gezdikten sonra evlerimize gitme kararı aldık. Ana yola indik, ve ne olduysa o an oldu.

   Gözüme gelen ışıkla elimi gözümün önüne koydum. Işık arabadan geliyordu, araba bir kıza çarpmıştı. Çok tanıdık gelmişti kızın yüzü ama çıkaramamıştım. Kanlar içinde yere yıkıldı kız. Jun hemen yanına koştu. Kız çok fazla kan kaybediyordu. Çevredekiler etrafa dolanmıştı. Ambulans aranmıştı.

   Peki ya kimdi o ölen kız?