Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Silinmeyen İzler''adlı kitabıma lütfen destek verin:)
-TANITIM-
***
Ruhunu çıkmaza sokan adamın benliği karanlığa gömüldü. Kana bulanan elleri narin tenimde gezinirken merhamet tüm acizliği ile can verdi. Masum benliğimi, kızıl kan renginin büyük kini geride bırakmadan silinmeyen izleri açığa çıkardı.
Biz... Biz olmanın ötesine giderken, sonsuzluk bize yaramaz Karanlığın Efendisi!
''İzin veriyorum... Ayaz!''
Dokunuşlarının ölümü tenime kazıdığı an, kaybettim. Acının kül bulutu, esareti üzerimize yağdırıyordu. Karanlığın her bir zerresi ölümün çığlıklarını yankılıyordu.
''Soluk teninde ki dudakların benim!''
Ayaz'ın dokunuşları, yaralı benliğim için bir çıkmazdı. Cehennemin alevleri arasında harmanlanan kül gibiydim.
Teniyle ruhumu, bedenimi yakmaya başladı. Dudakları enseme öpücük bırakırken, yok oluşa şaitlik eden karanlık, kırgın tenimin solgun kanında kol geziniyordu. Arıyorum ruhumu ama artık o kayıp!
Sonsuzluk bize yaramaz demiştim Karanlığın Efendisi
***
Umarım beğenmişsinizdir. Lütfen bir şans verin:)
Bu arada ''Sona Doğru'' Kitabını baştan sona düzenlediğim için yeni bölümde gecikme yaşandı.
