ѕzυкαנą¢ иα∂zιєι | j.hs

•4•

Pov. J-Hope

Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Mam u swojego boku najpiękniejszą i najsłodszą dziewczynę pod słońcem. Nie znałem jej z tej strony. Otworzyła się na mnie, a ja z nikim nie czułem się tak dobrze.

- Hobi? - zapytała mnie Mi-Jin.

- Tak skarbie?

- Co było we mnie takiego, że się zakochałeś? - powiedziała lekko się stresując.

- Mam to wszystko wymieniać? Albo nie, mam pomysł. Ubieraj się.

- Gdzie ty chcesz iść o 22? Chyba Cię powaliło, nigdzie się stąd nie ruszam! - mówiąc zrobiła uroczą wkurzoną minkę.

- Chcesz znać odpowiedź na swoje pytanie? Po twojej minie widać, że tak więc bez gadania ubieraj się. Załóż coś wygodnego.

Popatrzyła na mnie morderczym wzrokiem i poszła wykonać moje polecenie. 15 minut później była już gotowa. Wyszliśmy z domu i pokierowaliśmy się w stronę samochodu. \

- Teraz serio powiedz mi gdzie jedziemy, proszę.

- Zobaczysz.

Byliśmy już na miejscu.

- Pamiętasz dzień swoich urodzin i założyłem ci opaskę na oczy? - zapytałem Mi-Jin.

- Tak. - powiedziała i uśmiechnęła się.

- Muszę to zrobić ponownie. - sięgnąłem do kieszeni i wyciągnąłem czarną opaskę.

- Zabiję Cię kiedyś za to.

Założyłem opaskę na jej oczy i pomogłem wysiąść z auta. Szliśmy w tylko mi znanym kierunku w końcu dotarliśmy. Puściłem jej rękę i poszedłem do komputera aby włączyć piosenkę, której choreografię obydwoje znamy i która potrafi wyrazić moje uczucia do tej pięknej osoby.

Start.

Podszedłem do Mi-Jin, zdjąłem opaskę i szybko zaciągnąłem ją na środek sali tanecznej.

- I need you girl... - zacząłem śpiewać, przy okazji patrząc na tańczącą Moją i tylko moją dziewczynę.

Kiedy piosenka dobiegła końca, ruszyłem w stronę Mi-Jin, objąłem ręką jej talię :

- Właśnie dlatego Cię kocham, za twój charakter, za pasję jaką wkładasz w taniec, za piękny uśmiech, który zawsze poprawia mi dzień, Kocham Cię za wszystko co robisz, taką jaka jesteś...

Zauważyłem łzę płynącą po jej policzku. Mam nadzieję, że zapamięta to wszystko na zawsze.

×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×_×

Wiem dawno mnie nie było, bardzo chcę za to przeprosić. Po prostu szkoła dowala jeszcze więcej i po prostu nie miałam czasu. Ten rozdział był pisany na lekcji, ponieważ tak mi się nudziło, że nie mogłam nic nie robić wiedząc, że muszę napisać jakiś rozdział ❤️

Dziękuję za wszystko odnośnie tej książki, moje serce skaczę z radości jak widzi ile osób czyta i głosuje. Bardzo ale to bardzo dziękuję ❤️

A teraz buziaki😘
mia_laila