KIRIK KALPLER DURAĞI

0.6

Öykü'nün Anlatımından

Dükkanı kilitleyip anahtarı çantama attım. Veterinerliği seviyordum. Hayvanları seviyordum. Hava soğuktu ve ben mal gibi üzerime sadece hırka almıştım. Götüm donuyordu. Veee bilin bakalım noldu? Yağmur başladı. Arabamı da almamıştım. Mecbur ıslanıcaktım. Ama yağmuru severdim. Yağmurda ağladığınızı kimse farketmezdi. Kafamı eydim ve ağlamaya başladım. Nefret ediyordum. Annemden, babamdan, kendimden... Ne komik. Annem var, babam var ama bana sahip çıkmıyorlar. Ne vardı ki diğer aileler gibi olsaydık?

Evin önüne gelince içeri girmekten vazgeçtim.  Ahsen ağladığımı fark ederdi. Simay gerizekalı anlamaz ama Ahsen anlardı. Markete gitmeye karar verdim. Marketten içeriye girdim, market arabasına rastgele cips,kola,çikolata koymaya başladım. Aldıklarımın parasını ödeyip marketten çıktım. Yağmur dinmişti. Eve gelince zile bastım kapıyı Simay açtı. Elimdekileri görünce küçük bi çığlık atıp hemen elimdekileri aldı. Bende kendimi koltuğa attım. Ahsen gelip yanıma oturdu. 

-İyi misin sen?

-İyiyim kanka sen nasılsın?

-Öykü ! Gözlerin şişmiş, ağladın mı?

-Yok be uykusuzum ondandır.

-Ahseeeen, bak Öykü neler neler almış. O koca götünü kaldır ve bana yardım et. Şunları tabaklara koyalım.

Ahsen gözlerini devirdi ve bana bu konu burda kapanmadı bakışı atıp mutfağa gitti. Sırıttım. Simay hayyatımı kurtarmıştı. On dakika sonra kızlar sehpaya aldıklarımı koymuşlardı bende komedi filmi açmıştım. Yan yana oturduk ve dıkınarak filmi izlemeye başladık. Kafamı çevirdim. Ahsen de Simay da kahkahalar atıyordu. Tek dileğim onların hep böyle mutlu olması...