- 2. Bölüm - İlk -

458 15 10
                                    

Şimdiden söyliyim bu bölüm biraccık uzun olmuş olabilir,

Reyyan

Bugün yine işe okula gitmek için erken uyandım. Gül'ü hazırladım, ben de çabucak giyinip apar topar evden çıktık. Çantamı annemlerin evinde unutmuşum, ben de sabahın köründe onları uyandırmayayım dedim, eşyalarımı elimde taşıdım.

Yolda hızlıca yürüyoduk aynı zamnada da gülümle biraz laflıyoduk. Tabi aceleden yolda sağıma soluma bakamadım. Tek düşündüğüm okula yetişebilmemizdi. Trafik ışığına da bakmadım direk fırladık yola.

Karşıya geçmeye çalışırken yakınımda siyah bi araba gördüm karşıya geçebilmek için daha da hızlandım. Hemen gülümü geçirdim karşıya ama ben geçemedim ne kadar hızlı koşsam da. Hızla gelen siyah araba birden bana çarptı 💥 ve sornası... hiç bişey hatırlayamıyorum.

Miran

"Hanımefendi iyi misiniz?"

"Hanımefendi beni duyuyor musunuz?"

Hanımefendiyi yerden kaldırdım saçlarını yüzünden çektim..😍 🌼
~
Kızı hastaneye götürdüm, doktorlar hiç bişeyi olmadığını söyledi sadece yanağında küçük bi sıyırık var. Şu anda yatakta yatıyo. Çok güzel bi kız, onunla tanışmak için can atıyorum. Güzel kız yavaş yavaş uyanmaya başladığında,

"N-nerdeyim ben! Nereye getirdiniz beni?! Sen kimsin?"
"Sakin ol güzelim ben Miran, hastanedesin"
"Ne güzelimi ne hastanesi ya! Naptın bana"
"Yanlışlıkla arabayla vurdum, özür dilerim. Siz iyileşene kadar yanınızda durucam"
"Yok istemez! Ben kendim giderim"
Kızın kardeşi: "Olur mu öyle şey ablacım! Hastasın zaten seni o bıraksın"
"Tamam ama kardeşimi de bırakıcaksın, tamam mı?"
"Ayıp ediyosun..tabi bırakırım"

Güzel kadının sorgulayıcı tavırları beni yiyip bitirdi. O kadar güzel ki.. Neyse, kıza adını soramadan uykuya daldı. Saçları yüzüne dağılmış🌼💕 Uyandırmamak için yavaşça yatağının kenarına oturdum. Tam saçlarını okşayacaktım ki, kardeşinin yanımda olduğunu hatırladım ve elimi yavaşça geri çektim🙄😒

Tabi kardeşi böyle bişey yapıcağımı anlayınca 'ben bi su alıyım da geliyim' bahanesiyle dışarı çıktı. Sonunda ona doyasıya bakabilcem🌼💕Ona sıkılmadan yıllarca bakabilirdim🌸 Elimi yavaşça o güzel saçlarında gezdirdim. O güzel dudaklarını, yanaklarını, gözlerini hafifçe elledim. Kızın kardeşi gelince telaşla hemen koltuğa geçtim.

"KIZ ÖYLE PAT DİYE İÇERİ GİRİLİR Mİİ!?"
"Özür dilerim efendim böldüm galiba sizi"
"Hıhı-gel bakalım sen kucağıma"
"Adınızı öğrenebilir miyim?"
"Benim adım Miran, ya seninki ne?"
"Benim adım da Gül Hanım"
"Tanıştığımıza memnun oldum Gül Hanım"

~

"Demek adınız Reyyan"
"Evet, sizinki Miran'dı dimi?"
"Evet. Hafızanızı kaybetmemişsin, belli"
"Hafızamı kaybetmediğim ne belli?
"Ne demek ne belli?!"
*ortada bi kahkaha patladı*💕
Reyyan hanım bi anda duraksadı
"Eyvah! Ben okula yetişemedim!
"Okulda mı çalışıyosun?"
"Evet öğretmenlik yapıyorum. Kardeşim de benim sınıfımda :)"
"Hangi okulda çalışıyosun?"

     •••

"Aaa! Ben de o okulda çalışıyorum. İsterseniz ben bırakiyim sizi okula"
"Valla çok iyi olur"
"İsterseniz okula gitmeden önce bi türk kahvesi içeriz?"
"O da olur :)"😝

~

Reyyan hanımla birlikte hastaneye en yakın kafeye gittik.
"Bize iki tane türk kahvesi yolla ordan"

Reyyan

Bi kaç dakika konuştuk, sonra sıra hesabı ödemeye geldi.
"Hesabı alabilir miyim?
"Reyyan hanım ben size çarptım bırakın ben ödiyim"
"Olmaz öyle şey canım!
"Olur"
"Olmaz"
"Olur"
"Ya olmaz diyorum ben ödicem!!!!!!!!"
"Hayır"
İmdat diye bağırasım geldi. Resmen çocuk gibi inatlaşıyo benle
"Ben ödicem"
Sesim iyicene yükseldi.
"BEEN!"
"bırakın ben ödiyim"
"Hayır"
"Ya lütfen"
"Hayır"
Bi kaç saniye sustum. Daha fazla inatlaşamam bu keçiyle
"Uffff"

*bi kaç dakika sonra ikimiz de sustuk. ben iki elimi alnıma koyup ofladım. O da beni izledi*
         •••
"Çok güzelsin"
Birden Miran'a baktım

"Efendim?"
"Çok güzelsin diyorum"
"Sen ne diyosun"
"Senden hoşlanıyorum diyorum"
Bi an beynim durdu. Aslında çok yakışıklıydı. Ben de hoşlanıyodum ondan. Cesaretimi topladım.

"Aslına bakarsan... galiba ben de senden hoşlanıyorum"
"Ama ben senden hoşlanıyorum"
"N-nasıl ama demin senden hoşlanıyorum dedin çok güzelsin dedin!"
"Tamam sen zaten çok güzelsin. Ben senden hoşlanmıyorum, sana aşığım"
İstemsizce yanaklarım kızardı.

       •••

Üçümüz birlikte okula gittik. Ben derse girdim. Dersi anlatırken gülüm tuvalete gitmek için izin aldı ben de gönderdim.

Gül Hanım

Tuvaletten çıktığımda biri beni arkamdan tutup havaya kaldırıp kucağına aldı. Hemen kafamı çevirip kim olduğuna baktığımda..
"Mirancımmmm!!"
"Evet benim"
Ona sarılıp öptüm
"Senden bişey isticem gülüm"
"Söyle"
"O güzel ablanın yanına gidip kulağına fısılda"
"Ne diyim"

       •••

Ablamın yanına gidip kulağına fısıldadım.
"Abla Mirancım dediki ablan saat 01:30'da bu adreste olsun"
"Allah allah. Benim orda o saatte ne işim olur! Neyse bi gidip bakarız. Hadi gülüm sen yerine geç"

-saat 01:31'de-

Miran

Sonunda beklediğim saat geldi. Saat 01:31'i gösterdiğinde gözüm Reyyan'ımı aradı. Acaba hava yağmurlu oluduğu için gelmicek mi?

"Hadi be gülüm gel artık"🌸

Reyyan'ımı gördüm. Arkası dönük beni arıyor. Ben de yavaşça arkasından geldim ve arkasından beline sıkıca sarıldım.

"Hoşgeldin güzelim"
"A-a-a  m-miran! Sen misin?"
"Benden başka sana kim böyle sarılabilir ki! Hele bi başkası sarılsın.. bak ben onun kemiklerini kırmıyomuyum!"
"Tamam sakin ol bişey demedim. Bu arada istersen beni bırak da sana döniyim"
"Hadi dön"
*benim arkamı dönmemle dudaklarımızın hızlıca birleşmesi bir oldu!*

"Miran ne yaptın sen!"
"Hıhıhı-ben bişey yapmadım sen arkanı döndün"
"Çok mu hoşuna gitti Miran'cım?"
"Çok.."
Ardından hemen dedim ki:
"Sevdiğim, madem sen de beni seviyosun, artık sevg-"
"Olabiliriz!"
O teklifimi kabul etti ya, dünyalar benim oldu. O kadar sevindim ki.. Hemen onu döndürmeye başladım.
"Allahhhhh...!!! REYYAN BENİM OLDUUU!!! REYYAN ARTIK BEEEENİİİİM!!"
"Dur Miran bi gören olucak!"
"Duymayan görmeyen kalmasın sevgilim..."

Reyyan

Miran birden beni döndürmeyi bıraktı ve beni kendisine çekip dudağıma yapıştı! 😝💕⛈💏💏 

                                                     🔥🔥🔥🔥🔥

-

Umarım beğenmişsinizdir💕
Sonraki bölüm emojileri süpriz olsun

ReyMir & Gece Kelebeği🌸Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin