Zawgyi
...................
မနက္ေစာေစာ ဆြန္ဝမ္က ဆူးလ္ဂီကို
၆နာရီခြဲေလယာဥ္မွီေအာင္ ေလဆိပ္ကို ကားေမာင္းပို႔ၿပီး
ဟိုတယ္မျပန္ပဲ မေန႔ကအလြတ္မွတ္ထားခဲ့တဲ့ လိပ္စာေလးဆီ ဦးတည္လိုက္တယ္
ဆိုင္ေလးနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကားကိုရပ္ၿပီး ဆိုင္ေလးကို ေမ်ွာ္ၾကည့္မိေတာ့ အရမ္းေစာေသးလို႔လားမသိ ဆိုင္တံခါးက မဖြင့္ေသးပဲ closed sign ေလး ခ်ိတ္ထားတယ္
နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ၇နာရီ စြန္းစြန္းေလာက္ပဲ႐ွိေသးတာေၾကာင့္ အနီးနားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာပဲ
ခဏဝင္ထိုင္ဖို႔ၾကံစည္လိုက္တယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္႐ွိတဲ့နား ပင္လယ္စာဆိုင္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာပဲ သူမေသာက္တတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာၿပီး
ထိုင္ေနလိုက္တယ္
နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့
ပင္လယ္စာဆိုင္ေလးရဲ႕ တံခါးပြင့္လာၿပီး ခပ္ပိန္ပိန္ေသးေသး အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ငါးဖမ္းကိရိယာတစ္ခ်ိဳ႕ကို သယ္ၿပီး ပင္လယ္ဘက္ကိုထြက္သြားတယ္
ေနာက္ထပ္ေတြ႔လိုက္ရတာက တံခါးကေန အေျပးေလးလိုက္ထြက္လာတဲ့ အန္တီမီေယာင္း ...
ေ႐ွ႕ကထြက္သြားႏွင့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကိုလွမ္းေအာ္ေခၚ
လိုက္ပံုရတယ္
အမ်ိဳးသမီးက လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အေျပးေရာက္ေအာင္သြားၿပီး လည္ပင္းမွာ မာဖလာ မိုးျပာေရာင္ေလးပတ္ေပးတယ္ ၿပီးေတာ့ ပါးကို ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တာ
ေတြ႔ရတယ္
ဆြန္ဝမ္ မ်က္ခံုးေလးပင့္တက္ၿပီး ခဏအံျသသလို
ျကည့္ေနၿပီးမွ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးလိုက္မိတယ္
ၬ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္
လိုက္ဖက္ပါတယ္
အစက အန္တီမီေယာင္းလို က်က္သေရ႐ိွၿပီး လွပတဲ့
အမ်ိဳးသမီးမွာ ခန္႔ညားၿပီးအားကိုးရတဲ့
ခင္ပြန္း႐ွိေလာက္တယ္ ထင္ခဲ့တာ အခုေတာ့ လွပၿပီး အားကိုးရတဲ့ ခ်စ္သူ ဒါမွမဟုတ္ ဇနီးသည္ ႐ွိတဲ့ပံုပဲ
အန္တီမီေယာင္းက ငါးဖမ္းထြက္မယ့္ အမ်ိဳးသမီးကို
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဆိုင္ေလးဆီျပန္ေလ်ွာက္လာတယ္
Closed sign ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီ open sign
ေျပာင္းလိုက္တယ္
၈နာရီတိတိ....
လက္ဖက္ရည္ဖိုး႐ွင္းၿပီး ဆိုင္ေလးဆီကို
ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေလ်ွာက္လာရင္း အထဲမဝင္ေသးဘဲ
ေဘးျပတင္းေပါက္ေလးကေန အထဲကိုေခ်ာင္းမိေတာ့
ရင္ခုန္သံျမန္ေစတဲ့ ပံုရိပ္ေလး...
