LABİRENT

BÖLÜM 5 : SORULAR VE SORULAR

Biraz önce bana öfkeyle bakan buz mavisi gözler,şimdi şaşkın bir şekilde. Hatta şaşkın, bu gözlerin yanında az bile kalır.Kadının kolundan kanlar akıyor. Silahı titriyor. Kim olduğunu biliyorum. Ama emin miyim bilmiyorum. Hangisi? İntihar eden mi? Benim öldürdüklerimden mi?

Kadın, maskesini titreye titreye çıkarıyor. Bu o.

''Sen!'' ''Sen!'' devamını getiremiyorum çünkü Ozan'a yalan söyledim. Kadına yaklaşmaya çalışıyorum ama kadın silahını hala alnıma hizalamış durumda.

Saat 13.33. Üçüncü kattayız. Kağıdı çıkarıyorum.

''KİM OLDUĞUNU HATIRLA VE ONA GÖRE DAVRAN.'' 13.16 - 3.

13.16 - 3.

3.kat!

Bu bir plandı. Beni tuzağa çekmek için bir plan. Sonra arkama yediğim bir iğne ile her taraf kararıyor.

****

Kendime geldiğimde bir yataktayım. Yiğit de öbüründe. Ama onu bağlamışlar. Peki Ozan nerede?Kim bunlar yahu! Gözlerimi araladığımda herkes bana bakıyor. O buz mavisi gözlü kız ve DR. OZAN ÖZSOY.

''Seni orospu çocuğu! Bu bir plandı öyle değil mi? Benim yanıma bilerek geldin! Her şeyi önceden biliyordun!'' diyip suratına bir yumruk indiriyorum. O sırada sol elimin yatağa kelepçendiğini fark ediyorum.

''Şimdi de kelepçe ha?'' Buradan kurtulduğumda Ozan Özsoy,yemin ederim ki derini yüzeceğim!''

O sırada Yiğit Özsoy da uyanıyor.

Özsoy? Yiğit ve Ozan Özsoy. Harika. Yine beni ayakta uyutmuşlar da uyanamamışım bir türlü. Ama bir dakika. Neden bu adam bağlı?

Yiğit uyanınca Ozan'ı görüyor ve ürperiyor. Ozan onun yanına gidip gözlerinin içine bakıyor.

''Hani buraya giremezdim abiciğim?'' Kardeşlik?

''Buradan kurtulduğumda seni öldüreyim seni aşağılık herif!''

Ozan gülmeye başlıyor. Nedense bir anda katillerim çoğaldı ha? Ne dersiniz?''

Kız ''Yeter!'' diye bağırıyor. Ozan süt dökmüş kedi misalı susup bir sandalyeye oturuyor. Kız direk gözlerimin içine bakıyor.

''Beni rüyanda gördün mü?''

''Ne? Hayır,hayır hatırlamıyorum seni.''

''O zaman neden 3. katta ''Sen,sen!'' diyip durdun? Beni kandıramazsın Çağrı Kutlar.

''Se... Sen kimsin?''

''Adım Serra.'' Ve ben senin kız kardeşinim.

****

Gözbebeklerimin küçüldüğünü hissediyorum. Kalbim de hızlanıyor. Bu kız, benim kız kardeşim mi?

''Madem benim kardeşimsin, neden beni burada bir kelepçeyle bağladın! Neden!''

Kız sakinliğini koruyor.

''Senin kaçmanı göze alamam.''

Kaçmak?

''Sen kimsin ya? Kimsin? Yaklaşık 2 aydır burada can çekişiyorum, sen şimdi mi geliyorsun? Her gece rüyamda bana orospu gibi gülüyorsun benle alay ediyorsun!'' Artık sözlerimi tükürerek söylüyorum. ''Madem benim kız kardeşimsin, neden kaçmamdan şüphe ediyorsun,beni bunca yılda hiç tanımadın mı?!''

Kızın gözleri doluyor. Hayır, bunu kabul edemem. Kız da artık sakinliğini bozuyor.

''Olaylar başladığında seni kaçırmakla meşgüldüm, kusura bakma. Seni korumalıydım. Şimdilik bu kadar anlatacağım. Destek birimleri gelmek üzeredir. Seni buradan çıkaracağız.''