Ravenzwart - Harry Potter Fanfic

part 10

Pov Raven
De Vampire knielt neer bij het lichaam van Meghan. Ik begin te schreeuwen en te bonken tegen die witte muur waar ik achter zit opgesloten. De Vampire begint te likken aan de wonden om het bloed te drinken. (Dit is zo raar om te schrijven) Ze bijt nog niet. Dat hoeft ook niet. Want volgens mij is Meghan dood!
Ik begin nog harder te bonken en schreeuwen. Niemand heeft me door. Natuurlijk niet. Opeens heb ik weer controle. Mijn nagels worden minder scherp. Mijn haar word weer zwart. En mijn ogen weer blauw. En ik heb weer volledige controle. Huh? Ik kijk omhoog, het is nog steeds donker. Het is nu precies middernacht. De maan schijnt feller dan ooit. 100 meter verderop staat een schim. Het is een meisje. Ze heeft een steentje vast waarmee ze met het sterrenlicht op mij schijnt. Ze mompelt een paar onduidelijke woorden. Als ze de steen laat zakken komt ze naar me toe. Nog steeds in shock kijk ik naar Meghan. Ik heb zojuist mij beste vriendin aangevallen! Het meisje komt naar me toe. "gaat het?" Vraagt ze. Ze heeft een melodieuze stem. "Ja hoor." "Zullen we haar naar de ziekenzaal brengen? Er is nog een kans." "Goed." zeg ik verslagen.  Het meisje pakt Meghan bij haar armen en ik pak Meghan bij haar benen. Zo lopen we samen Hogwarts in.

Eenmaal in de ziekenzaal vraagt madame pomfrey wat er is gebeurd. ik vertel in het kort wat er is gebeurd en madame pomfrey begint met het verzorgen van Meghan wonden. Het meisje fluistert iets in mijn oor. "Kom je? Het is goed om te gaan." Ze trekt me zachtjes mee. Ik laat me gewillig meetrekken. We lopen langs de Slytherin commonroom. "Ehm, ik ben een Slytherin dus ik moet daarheen." Zeg ik onzeker. Het meisje glimlacht. "Nee, want als je nu de commonroom binnengaat gaan de mensen vragen waar je was, er zijn vast nog een paar mensen wakker. Laten we naar het Black Lake gaan." "Oke." We lopen naar het meer en gaan er onder een boom zitten.

Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. "Hoe heet je? Hoe oud ben je? Welke afdeling? wat deed je daarnet toen je mij bevrijdde? En ben ik nu geen black Vampire meer?"
Het meisje begint te lachen. "Ik kan maar één vraag tegelijk beantwoorden. Maar ik zal ze allemaal beantwoorden.
Ik ben Emmelynn Bl- eh Bones, ik ben 14, ik zit in Ravenclaw, ik scheen met mijn steen met het sterrenlicht op je waardoor de Black Vampire geen macht meer had en je jezelf weer kon besturen. En helaas, je bent nog steeds een Black Vampire." Zegt het meisje die dus Emmelynn heet. Ik zucht en begin zachtjes te huilen. "Ik heb zojuist mijn beste vriendin aangevallen! Zelfs als ze beter word wil ze vast niks meer met me te maken hebben." De tranen blijven maar komen. Emmelynn klop zachtjes op mijn rug "shhh, rustig maar. Alles komt goed." Zegt ze.
"Ja, alles komt goed." herhaal ik trillerig. Ik haal bevend adem en Emmelynn trekt me in een knuffel.

Hai, mensen!
Ik ben er weer! Terug van weggeweest. Denemarken was leuk! Ik heb nu weer veel inspiratie enzovoorts. Ik doe mijn best om zo veel mogelijk te uploaden, ik hoop dat dat goed lukt. Geniet van je dag veder!

Lots of love,
Maria