Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
jimin przeszedł przez całą długość holu, odwieszając na jednym z wieszaków swój płaszcz. nie patrząc na pozostałych klientów restauracji, zajął miejsce przy barze. zamówił wódkę choć wszystkie jego myśli krzyczały "whiskey".
bawiąc się małą szklaneczką, czytał odruchowo napisy na butelkach, które stały ustawione w rzędzie za plecami barmana. mężczyzna był dla niego miły, ale nie wciągał w dłuższą dyskusję. wiedział, że park nie jest skłonny do rozmowy. był typowym klientem, który liczył tylko na drinka.
czerwone oczy chłopaka zamykały się co jakiś czas, nadając mu wrażenie sennego, niewyspanego, a co najbardziej prawdopodobne — zmęczonego.
zbliżała się dopiero dziesiąta wieczorem, kiedy miejsce tuż obok niego zajął niewysoki mężczyzna. ubrany był w grubą kurtkę i popielatą czapkę, spod której wyłaziły blond kosmyki. włosy miał przesuszone i połamane, dlatego nakrycie głowy wydawało się być jedynym czynnikiem, który trzymał je blisko skóry głowy.
koreańczyk uśmiechnął się w jego stronę, i jimin mógłby powiedzieć, że było w tym coś uroczego, gdyby nie to, że przez szumiący w jego uszach alkohol, myślał jedynie o swoim pustym kieliszku.
coś w jego towarzyszu mówiło mu, aby już sobie szedł. jakby swoją rozluźnioną sylwetką i tonem głosu, jakim zwracał się do obsługi naruszał jego przestrzeń osobistą. zabierał za wiele powietrza do oddychania i miejsca do siedzenia.
jimin czuł się niechciany w tak odczuwalny sposób, że po wypiciu ostatniego shota, przekonał samego siebie, że to nie miejsce dla niego. był zbyt samotny, aby dzielić się swoją samotnością z kimś innym.
