Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
wybrał najwyższy budynek, tak aby widzieć dobrze całe miasto. wspiął się po drabince i przecisnął między ciężkimi drzwiami. wiatr rozwiewał jego włosy i chłostał lodowatymi biczami odsłonięty kark.
miał przy sobie jedynie parę rzeczy. nic nie znaczących w tamtej chwili, choć czuł się lepiej, gdy czuł je leżące w głębokiej kieszeni. klucze do domu, zapalniczka i koperta z listem.
jego słowa skierował do świata i ludzi, których przestał rozumieć.
były cztery osoby, które mogły znać jego imię. trzy nazwisko. jedna myśli.
był wysoko i gdyby tylko chciał już mógłby podejść do krawędzi, ale wstrzymywał się. ściągnął z siebie płaszcz, zwinął go niedbale w kulkę i odłożył na niewysoki murek. wyciągnął z kieszeni spodni list oraz zapalniczkę. spalił go, patrząc na drgający ogień załzawionymi oczami. gdy w jego dłoni został jedynie prawy róg koperty, odwrócił się przodem do panoramy miasta.
milion mały gwiazd w dole mówiło do niego, żeby się nie bał.
że tylko się w nich zanurzy.
nie utonie.
dlatego uśmiechnął się słabo, pomyślał o pustym domu i zniknął.
