Ik sloot mijn ogen. En hield de knuffel dicht bij me. Sorry zus, dat ik nu huil. Sorry dat ik niet altijd met een glimlach zonder tranen kan binnen stappen in jouw kamer. Sorry. Het spijt me echt heel erg. Maar ik ga niet opgeven, ik zal volhouden en het gaat me lukken om met mijn beste glimlach jouw kamer binnen te stappen. De tranen vloeide maar weer van mijn wangen. Ik ruik jouw geur in die afkomt van je kussen en veeg mijn tranen af. Ik doe het licht uit met de afstandsbediening. Hou de knuffel beter vast. Ik adem jou geur in en zucht gelukzalig. Welteruste zus, ik hou van je. Dan sluit ik mijn ogen met een glimlach op mijn gezicht. En val ik in slaap. Met jouw knuffel stevig in mijn armen. Met het kussen waar mijn hoofd op ligt. Zonder een deken. Want ik viel al in vredig in slaap met jouw geur om mij heen. De geur waar ik van hou. De geur waar voor ik leef.
De geur, die ik niet meer in levende lijve kan ruiken. Kan je niet voor een minuut bij me zijn? Ook niet voor een seconde?
Jij bent mijn wens.
---
Ik heb oprecht geen idee wat ik moet zeggen 😅 Maar hoe vinden jullie het hoofdstuk? Ik ga proberen om vaker up te loaden.
~Maroeee
---
JE LEEST
Jij Bent Mijn Wens - On Hold
Short StoryIk sluit zuchtend mijn ogen. Zonder dat ik het wil zie ik jou gezicht. Ookal weet ik dat me ogen liegen. Want je staat niet naast me. Je bent niet bij me. De beelden laten me snakken naar meer. Meer beelden van jou. Die ik telkens weer opnieuw...
