'Smurf!!'
'Wie is hier de kleinste? Ik niet hoor!'
Ik rolde mijn ogen. Maar je had gelijk ik was de kleinste.
De muren waren versiert van ons gevecht. Wanneer echt alle verf op was, stopte ons gevecht. Waar de grootste deel op onze kleding zat of onze gezicht. Keken we de kamer door. Je gilde.
'Sorry zus!! Echt dit was niet de bedoeling! Ik zal al mijn spaargeld zetten voor het weer wit verven van de kamer. Het spijt me echt heel erg!' Zei ik bang en wanhopig.
'Ben je wel gek?! Het is mooi! Ik zou dit voor geen miljoen verkopen!'
'Wat?!' Schreeuwde ik half, ik had verwacht dat je boos zou worden. Alles behalve dit, maar je laat me altijd weer verbaast achter.
'Ja mooi broertje! Kijk even!'
Hoe mooi jij het vond, zo lelijk vindt ik het.
"Ik zou nooit deze muur wit verven, omdat deze mooie muur momenten mee dragen die ik niet kwijt wil raken."
Dat waren jouw woorden waarin ik altijd zou verdrinken. Kunnen we nog wel nieuwe mooie momenten met elkaar maken?
Jij bent mijn wens.
---
Ik hou echt van de foto's in de media, in elk hoofdstuk! Jullie ook? (Ps. Hebben jullie al in zin in school? Ik niet echt, hahaha)
~Maroeee
---
JE LEEST
Jij Bent Mijn Wens - On Hold
Historia CortaIk sluit zuchtend mijn ogen. Zonder dat ik het wil zie ik jou gezicht. Ookal weet ik dat me ogen liegen. Want je staat niet naast me. Je bent niet bij me. De beelden laten me snakken naar meer. Meer beelden van jou. Die ik telkens weer opnieuw...
