Kocaman bir ormanın içindeydik. Karışmda kocaman bir okul vardı. Ve içersinde de normal olarak öğrenci.
"Ben daha gelemem elfida hoşçakal" Dedi Batu
Ona doğru döndüm ancak o ben bir şey demeden ortadan kayboldu. Okula neden gitmedi ki şimdi bu ?
Önümdeki koca okula baktım. Bide elimdeki valize. Yavaş ama emin adımlarla okula yaklaştım. Kapının kapının geldiğimde kapı açıldı ve bende klas. olarak içeriye geçtim. Umduğum gibi hem kez bana bakmamıştı. Ve buda beni rahatlatmıştı.
Okula adımı attığımda garip bir güç hissettim. Bu tarafa doğru hızla geliyordu. Sola doğru adım atmam ile yanımdan bir çocuğun kapıya yapışıp yere düşmesi bir olmuştu. Noluyor manasında etrafa bakarken başka bir erkek gelip çocuğu gene kaldırdı ve yere attı. Büyü ile taptığı her halinden belliydi.
"Algoritmaşko" Diye içimden geçirmeye başladım. Büyü yapan çocuk acı acı yere çökerken herkez dikkatlice ona bakıyordu.
Napıordum ben Allah aşkına!.
"Kim yapıyırsa kessin şu büyüyü " Diye bağırması bir olmuştu.
İçimdeki büyücü durma diye emir verirken bir tarafımda dur diyordu.
"Herşey son olsun! " Diye içimden gene geçirdim.
Çocuğun acı acı bakışları gitti yerine hırslı bir yüz geldi. Korkmalımıydım acaba?.
"Kim yaptı lan bu büyüyü" Diye etrafa bakınırken bir adım öne geçtim.
"Ben yaptım napcaksın? " Diye bağırdım.
Çocuk altın sarısı gözleriyle bana döndü. Ulumaya başladi. Ve kocaman bir kurda dönüştü. İçimden hassiktir çektim. Karanlık kurt olduğunu nerden bilebilirdim.
"Sen naptığını sanıyorsun" Diyip uzun pençelerini üzerime geçirçekken havalandığımı hissettim. Noluyor diye etrafa bakınırken kocaman bir ejderhanın bana doğru geldiğini gördüm. Hiç durmadan kalbimin olduğu yerden içeri girdi. Vücudumdan kırmızı ışıkları etrafa yayılırken kanatlarımın çıktığını hissettim.
Kendime hakim olamıyordum. Adını bilmediğim çocuğa öfke ile bakmaya başladım.
"Hassiktir sen Dark'ın kızısın! " Dediğinde güldüm. Evet ben babamın kızıydım.
~bayan Dark durun~ diye yanıma gelen kadına baktım.
"Kontrol edemiyorum içimdeki ejderha durmuyor" Derken yere yığıldığımı hissettim.
İçimdeki ejderha çıkıp gökyüzüne doğru yükselip yok oldu. Gözlerimin kapandığını hissettim
~Bayan Dark! ~ diye bağıran hocanın son sesi oldu kulaklarımda.
****2 gün sonra******
Gözlerimi yavaş bir şekilde açtım. Etrafıma bakarken ilk gün kurtardığım çocuk bana bakıyordu.
"Sonunda uyandın" Diyip bana doğru geldi. Noldu manasında etrafıma bakarken gene söze girdi
"Bayıldın ve 2 gündür uyuyordum adım Jonh" Diyip gülümsedi
"Elfida" Dedim sadece.
"Abimle arama girmemelisin elfida sana Zarar verebilir" Dediğinde şok içinde ona döndüm. Abisi miydi
"Bn bişey yapmadım içimden bir ses yaptırıyordu bana" Dedim ve gülümsemeye çalıştım.
İçeriye ilk gün gördüğüm kadın girdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN IŞIKLARI
AcţiuneHayatın zorluklarını anlamak için belli bir yaşa gerek yoktur. İşte o da onlardandı. Peki Kim O Kişi
