KARANLIĞIN IŞIKLARI

BÖLÜM->"YETİMHANE"

"Hayır hayır benim ailem ölemez hayır ya hayır! " Haykırmalarım koca hastaneyi doldururken yavaş bir şekilde yere çöktüm. Doğmamış kardeşim annem babam ölemezdi. Beni bu yaşta bırakamazlardı.

********13 yıl sonra

"Kızım sen delirdin mi bu yetimhanede kaçamazsın anladınmı burası artık senin evin sayılır anladınmı burdan kurtuluşun yok elfida burdan kaçamassın" Diye yüzüme doğru bağıran melisa ile yüzüne yumruğumu indirmem bir olmuştu. Haddini fazlasıyla aşmıştı. Saçından tuttuğum gibi yüzünü yüzüme yaklaştırdım.

"bana bak küçük sürtük bana bidaha bağırırsan bu yumruk suratına deyil başka bir yerlerine iner anladınmı lan! " Diye hafif bağırıp saçlarını bıraktım ve yemek haneden çıktım.

Bu lanet olası yetimhanede kaçacaktım. Burası bnm evim değildi. Şuan 17 yaşındayım. Seneye bu lanet yerden kurtulacağım ama 1 sene daha katlanamam. 4 yaşından belli bu lanet yerde durmaktan bıktım.

Ben ELFİDA DARK. Michael Dark'ın kızıyım. Ölen babamın yerine geçecek olan kız benim işte. Babam siyah eldiven timinin başıydı. Taki intihar edene kadar. Annem de babam gibi aynı şekilde ölmüştü. Babam sayesinde bir çok Eğitim almıştım ve gizli bir şekilde almaya Devam'da ediyordum.

Yatakhanelerin olduğu kata çıkıp çantamı hazırlamaya başladım. Ailemden kalan son şeyleri çantaya tıkıp çantamı yatağın altına tıkıştırdım. Müdürün odasına gidip içeriye girdim. Müdürün izin saatiydi. Ve herkez uyuyordu. Ben haricinde.

Kimlikleri mizin bulunduğu kasaya yöneldim. Kısa ve öz kırılan şifre lerden oluştururdu genelde bizim müdür. Kimliğimi sonunda bulduğumda kasayı kapatıp hızlıcs çıktım. Akşam gecenin olmasını beklemem gerekiyordu. Saat 3 4 gibi yani.

Odaya girip kimliği sütyenime sıkıştırdım. Kimse bana dokunamadığı için fazla sıkıntı etmiyordum. Odadan çıkıp bahçeye indim. Güvenlik kameraları genelde bahçedeki rüstem abinin kulübesinde bulunuyordu. İçeri yavaş bir şekilde girdiğimde rüstem abinin uyuduğunu gördüm.

Güvenlik kameralarından kayıtları silip 1 dk sonra başlatan aldım ve hızlı bir şekilde bahçeden çıktım. Adem ile buluşup durumu kesinleştirmem lazımdk. 2 haftalığına Erzurum'a gidecektim. Beni arayacaklarını çok iyi biliyordum.

Yetimhanenin koca kapısından sesiz bir şeşekilde atlatıp koşmaya başladım. Siyah eldiven timinin başkanının ölmesine hala şaşırıyordum..

Cebimdeki telefonumu çıkaetıp Adem'i aradım. Çok geçmeden telefon açıldı.

"Nerdesin elf? "

"Hakmarının ordayım 2 3 sokak atlatayım daha sıkıntı olmaz" 

Onay aldığımda telefonun kapanma sesi gelmişti. Telefonu geri cebime sıkıştırıp hızlı bir şekilde yürümeye devam ediyordum. Hakmarın karşısına gelince istemsizce arkamı dönüp baktım.

Bütün çocukluğumun geçtiği sokağa belki son kez bakıyordum. İstanbulun arsız yollarını özleyecek tim..

*******~Austinden  devam*******

  Her yer karanlıktı. Tek bir ışık bile yoktu..

Kocaman bir parkın içindeydim. Karanlığa gözlerim alıştığından bulunduğum yerin park olduğunu anlamam uzun sürmemiş tı.

Salıncakta tahmin küçük 4 5 yaşlarında bir çocuk vardı. Arkasında ise beyaz elbiseli bir kadın çocuğu sallıyordu.

Kadın hafif bir şekilde bana doğru dönmeye başladı. O süt beyazı yüzü uzun kirpikleri ve kırmızımsı dudakları ile aynı annemdi.