Οχι απλά μια fan του😌

Chapter 7

Κάποια στιγμή νιώθω ένα χέρι να με ακουμπάει. Γυρνάω και φωναζω «μηη». Με κοιτάνε οι κολλητες μου περίεργα. Ήταν ο Λιακος.
Λιακος:είσαι καλα;(και απομακρύνει το χέρι του)
Εγώ:ναι συγνώμη...
Λιακος:εμ εγώ συγνώμη δεν το ξερα...
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μόλις καταλαβαινω τι εκανα...
Εγώ:συγνώμη ξανά απλά...
Λιακος:απλά;
Εγώ:εμ αστο αστο θα σου πω άλλη στιγμή
Λιακος:όπως θες...
Φτάνουμε στην Γλυφάδα και η ώρα είχε πάει 11:30. Τα κορίτσια πήγαν σπίτι τους και ο Λιακος με πήγε σπίτι γιατί ήταν πολύ αργα.
Εγώ:σε ευχαριστω (με αγκαλιάζει)
Λιακος:θα τα ξαναπούμε έτσι;
Εγώ:ε ναι ναι αν θες
Λιακος:φυσικά και θέλω καληνυχτα
Εγώ:γεια σου
Μπαινω στο σπίτι ήσυχα γιατί η αδερφή μου και η μαμά μου κοιμόντουσαν. Μου στέλνει μήνυμα η νεφέλη.
Νεφ:είσαι χαζη ρε γιατί δεν τον άφησες αυτος σε θελειιι
Εγώ:Δεν γίνεται...
Νεφ:πας καλα τι δεν γίνεται; Μακάρι να ήμουν στην θέση σου
Εγώ:δεν γίνεται με περνάει δυο χρόνια. Αλλά πέρα από αυτό μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η μέρα που...
Νεφ:κατάλαβα σταματα. Μην τα σκέφτεσαι αυτα είναι περασμένα ξεχνά τα κανένας δεν θα σου ξανά συμπεριφερθεί έτσι.
Εγώ:δεν ξέρω αληθεια...
Νεφ:τέλος παντων Λυδιακι πέφτω για ύπνο καληνυχτα. Και αν τα ξανασκεφτείς αυτα θα παω να τον βρω και θα τον σκοτώσω αυτόν.
Εγώ:καλα καλα καληνυχτα
Με παίρνει ο ύπνος...

Σορρυ που αυτό το κεφάλαιο ήταν τόσο μικρό αλλά το προηγούμενο ήταν αρκετά μεγάλο όποτε δεν είχα πολλή έμπνευση σας ευχαριστω πολυυ❤️❤️