Ξημερώνει η μεγάλη μέρα... Η μαμά μου δουλεύει κάθε μέρα και αρκετές ώρες. Είναι γιατρός σε νοσοκομείο. Η αδερφή μου είναι δυο χρόνια μικρότερη μου. Την λένε Εύα. Από τοτε που πέθανε ο μπαμπάς (πριν 6 χρόνια)είμαστε πολύ αγαπημένες. Τέλος παντων ας αφησω τα δράματα τωρα... Σηκώθηκα απτό κρεβατι και έφτιαξα πρωινό. Μετά μαγείρεψα μακαρόνια για να φάμε το μεσημερι με την αδερφή μου. Φάγαμε και μεσημεριανό πιο μετά και άρχισα να ετοιμάζομαι κατά τις 4:00. Το λαιβ θα άρχιζε στις 7:00. Όμως εμείς θα φεύγαμε 6:00 γιατί πρέπει να πάμε με το τρένο στο κέντρο της Αθήνας. Εκανα μπάνιο και έστειλα στις κολλητες μου για να με βοηθήσουν να βρω τι να βάλω. Μιλάγαμε βιντεοκλήση μέχρι που βρηκα τι θα βάλω
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Πιστεύω πως είναι κομπλέ. Βάφτηκα πολύ λίγο γιατί δεν βάφονται συχνα.Τα κορίτσια θα με περίμεναν στον σταθμό για να πάρουμε το τρένο. Βγαίνω απτό σπίτι και προχωράω ώσπου βλέπω τον Ίαν με την παρέα του. Ναι τα bad boys του σχολείου ελεος,τωρα θα τους έχω και στο λύκειο. Οχι ότι τους φοβάμαι. Είναι τέρμα ηλίθιοι αληθεια. Αναγκαστικά περνάω από δίπλα τους αλλά με σταματάνε. Αλίμονο🙄. Ίαν:επ Εγώ:τι θες Ίαν:Που πας έτσι όμορφη Εγώ:όπου θέλω άντε γεια Ιαν:κάτσε μωρε μην βιάζεσαι ωχου Εγώ:κόψε τις μαλακιες πρέπει να φύγω Ίαν:ώπα μαλακες νεύρα έχει αυτή Φεύγω αφού μου είχαν σπάσει τα νεύρα φτάνω στο σταθμό και βλέπω τις κολλητες μου Εγώ:Κοριτσαρες μουυυυ. Λοιπόν είστε θεαρες πάμε να το καψουμεεε Μπήκαμε στο τρένο και στις 6:52 είχαμε φτάσει έξω από το κλαμπ. Μας δίνει τα εισιτήρια ένας φίλος του Λιάκου και αφού μας κοιτάει χαμογελάει...Δεν ξέρω κάτι θα του αρεσε😂☺️ Μπαίνουμε μέσα στο κλαμπ είχε δυνατή μουσική δεν είχε βγει ακομα ο Λιακος με τον Μυριο στο στειτζ. Ο Μυριο εναι φίλος του Λιάκου και τραγουδάνε μαζί. Στις 7:30 βγαίνει ο Λιακος με τον Μυριο αρχίζουν όλοι να ουρλιάζουν(μαζί κι εγώ προφανως). Τραγουδούσαν μέχρι τις 9:00 και μετά είπαν πως θα κάτσουν όση ώρα χρειαστεί για να γνωρίσουν τους φανς να βγάλουν φωτο και τα σχετικά. Περιμέναμε όλες πως και πως να πάμε να τον αγκαλιάσουμε. Αφού ήρθε η σειρά μου παω και τον αγκαλιάζω πολύ πολύ σφιχτά και δεν τον άφηνα. Με αγκάλιασε κι εκείνος. Μακάρι να μπορούσα να σταματησω τον χρονο εκεί και να ήμουν στην αγκαλιά του για το υπόλοιπο της ζωής μου...
Αυτα για το κεφάλαιο 2. Πείτε μου την γνωμη σασσς❤️❤️
