Οχι απλά μια fan του😌

Chapter 39

Είχαν περάσει 28 μερες και η μαμά μου με τον Ακή θα έφευγαν το βραδυ. Έτσι πηγα με τον Λιακο απτό σπίτι να τους χαιρετήσουμε. Όταν πήγαμε η μαμά μου είχε πάει να κάνει κάποια τελευταία ψώνια και ήταν μόνο ο Ακης
Ακης:γεια σας παιδιά
Εγώ:γεια η μαμά μου;
Ακης:θα ερθει πιο μετά
Εγώ:αα οκ θα έρθουμε πιο μετά τοτε
Ακης:οχι οχι καθίστε αν θέλετε δεν θα αργήσει πολύ
Λιακος:εγώ πρέπει να παω για μια πρόβα που έχω θα ερθω σε κανα 2ωρο ενταξει;
Εγώ:οκ φιλακια
Ακης:πάμε στο σαλονι
Εγώ:εμ ναι(κάθομαι στον καναπέ και έρχεται δίπλα μου)
Ακης:ώστε εσυ είσαι έγκυος από τόσο μικρη;
Εγώ:έτσι έτυχε
Ακης:μμ...και τι είναι;
Εγώ:αγορι
Ακης:να πιάσω λίγο; Εννοω να δω αν κλωτσάει..
Εγώ:ότι θες
Αρχισε να μου χαϊδεύει την κοιλιά μετά με κοιταει και μου βάζει τα μαλλιά πίσω
Εγώ:τι κανεις;
Ακης:εχεις μοιάσει στην μαμά σου...βασικά εσυ είσαι πιο όμορφη
Εγώ:ευχαριστω
Με πιάνει απτην μέση και με φέρνει κοντά του
Εγώ:πας καλα;
Ακης:πολύ καλα
Εγώ:δεν το βλέπω...ασε με
Μετά αρχισε να μου χαϊδεύει το μπούτι
Ακης:πουτανακι είσαι ε;
Εγώ:ασε με σου λέω θα καλέσω την αστυνομία... και δεν θες να το μάθει η μαμά
Ακης:δεν με νοιαζει και πολύ η μαμά σου. Εσυ είσαι πιο ωραία και πρέπει να είσαι μαζί με έναν μεγαλύτερο και πιο ώριμο
Εγώ:ασε με έχω τον Λιακο...πρέπει να φύγω
Ακης:ο Λιακος τιποτα δεν μπορεί να σου κάνει έλα εδώ.(και με τραβάει)
Εγώ:μην με αγγίζεις αυτό που κανεις είναι απάνθρωπο(και μου κυλάει ένα δάκρυ)
Ακης:ασε ρε πουτανακι (και μου χώνει μια αγκωνιά στην κοιλιά)
Εγώ:ααχ το μωρό μουυ
Ακης:να μάθεις να ακούς μετα(ανοίγει την πόρτα και αρχιζει να τρεχει. Πάει εξαφανίστηκε. Το μωρό μου. Τι θα κάνω;)
Αρχίζω να κλαιω και να φωναζω. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Αν έχανα το μωρό μου θα αυτοκτονούσα. Δεν αντεχω αλλο. Τι έχω κάνει και μου συμβαίνουν αυτα;
Κατάφερα και άνοιξα το κινητο μου και πήρα τον Λιακο
Λιακος:έλα μωρό μου
Εγώ: ...(προσπαθούσα να μιλησω)
Λιακος:έλα μωρό μου πες μου γρηγορα για να συνεχίσω τις πρόβες
Εγώ:Λιακο βοηθεια(λέω ψυθιριστα και με λυγμούς)
Λιακος:Λυδια;;; Λυδιααα;;
Το έκλεισα δεν μπορούσα να μιλησω. Η μαμά μου δεν είχε ερθει ακομα.
Λιακος:πρέπει να φύγω παιδιά σορρυ
Μυριο:τι έγινε ρε;
Λιακος:η Λυδια κάτι επαθε
Μυριο:τρέχα τρέχα
Ήμουν στο πάτωμα με τα χέρια στην κοιλιά. Μετά από 5 λεπτά ο Λιακος είχε ερθει
Λιακος:ζωηηη μουυυ τι εγινεεε;
Δεν μπορούσε να μιλησω
Λιακος:μωρό μουυ...καλώ ασθενοφόρο
Όση ώρα περιμέναμε ο Λιακος με είχε βάλει στον καναπέ.
Λιακος:μωρό μου μιλά μουυ
Εγώ:πονάω...(λέω με το ζορι)
Λιακος:που είναι ο Ακης;
Όταν μου λέει αυτό τοτε βάζω τα κλάματα
Λιακος:τι εγινεε σε παρακαλω πες μου θα με πεθάνεις
Εγώ:είπε ότι δεν θέλει την μαμά μου και αρχισε να με χαϊδεύει...μετά τον εσπρωξα και με χτύπησε στην κοιλιά
Λιακος:Ο πουστης να ψοφήσει γαμωωωω...το μωρό μασσς(και του κύλησε ένα δάκρυ)
Πρώτη φορά που τον βλέπω να κλαίει. Τοτε κατάλαβα ποσο νοιάζεται...
Είχε ερθει το ασθενοφόρο όλοι είχαν βγει έξω απτά σπίτια τους και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Με βάλανε μέσα και ο Λιακος ήταν δίπλα μου. Πήρε τηλέφωνο και την μαμά μου να ερθει απτό νοσοκομείο. Φτάνουμε και με βάζουν στα επείγοντα για εξέταση...