Οχι απλά μια fan του😌

Chapter 27

Εγώ:ενταξει τοτε😊 λοιπόν λέω να παω σπίτι γιατί ειμαι κουρασμένη
Λιακος:μόνη σου θα πας;
Εγώ:θα πάρω λεωφορείο
Λιακος:ακαλα δεν πας καλα μαζί μου θα έρθεις
Εγώ:α ναι σωστα θα μείνεις σε μενα😂
Λιακος:😏
Εγώ:ναι ναι αστα αυτα και παμε😂
Η ώρα ήταν 12:30 χαιρεταμε τα παιδιά και φεύγουμε. Έτσι όπως είμασταν πετάγεται από μια στροφή ένας με μια μηχανή και ο Λιακος φρενάρει απότομα
Λιακος:ρε είσαι μαλακας παραλίγο να μας σκότωνες
Άγνωστος:σορρυ φίλε(και φεύγει)
Λιακος:μωρό μου είσαι καλα;
Εγώ:καλα ειμαι εσυ;
Λιακος:τι μαλακας που είναι αυτος...νταξει καλα ειμαι. Πάμε;
Εγώ:ναι...
Λιακος:μην φοβασαι...
Συνεχίζουμε φτάνουμε στο σπίτι μου και κατεβαίνουμε. Μπαίνουμε μέσα και η αδερφή μου ήταν ξύπνια και έβλεπε τηλεόραση
Κωννα:Λυδιααα επιτέλους ηρθεσσς(και με αγκαλιάζει)
Εγώ:τι έγινε;
Κωννα:ακουσα κάτι θορύβους από την αυλή
Εγώ:από την αυλή;
Βγαίνω στην αυλή δεν ήταν κανεις
Εγώ:δεν είναι κανεις
Κωννα:μα εγώ ακουσααα
Λιακος:ενταξει αν ξανακούσουμε θα βγουμε έξω
Εγώ:Κωννα θες να πας πάνω να δεις τηλεόραση
Κωννα:καλααα🙄
Καθόμαστε με τον Λιακο στον καναπέ και κλασικά φιλιόμαστε...γύρω στις 2:10 ακούμε έναν θόρυβο από την αυλή σαν να έσπασε κάτι
Εγώ:κωννααα
Κωννα:ναιιι
Εγώ:τι έκανες;;
Κωννα:δεν το εκανα εγώ
Εγώ:κατέβα κατωω
Και κατεβαίνει
Κωννα:φοβαμαιι
Εγώ:κι εγώ...Λιακο τι θα κάνουμε;
Λιακος:θα βγουμε να δούμε
Εγώ:κι αν είναι καποιος;
Λιακος:θα πάρουμε την αστυνομία έλα μην φοβάστε
Βγαίνουμε έξω στην αυλή και περιμένουμε στην ακρη αφού δεν βλέπουμε τιποτα. Ξανακούγεται ο θόρυβος γυρνάμε και γουρλωνω τα μάτια μου
Εγώ: Ιαν;(και ξεροκαταπίνω σφίγγοντας το χέρι του Λιάκου)...Κωννα μπες μέσα...
Κωννα:ναι...
Εγώ:τι θες εδώ;(είχε πηδήξει από τον διπλανό τοίχο)
Λιακος:Λυδια τι γίνεται;
Ιαν:Ωπ ο Λιακος...γεια σου ρε μεγάλε
Λιακος:Λυδια είναι αυτος που ξέρω;
Εγώ:ναι...σε παρακαλω μην κανεις κάτι(του ψυθιριζω)
Λιακος:τι θες εδώ;
Ιαν:ήρθα να δω την Λυδια εσένα δεν σου πέφτει λόγος
Εγώ:Σου είπα να μην με ξαναενοχλησεις δεν καταλαβαίνεις;
Ιαν:πως να μην ξανά ενοχλήσω αυτό το μωρό;(και με πλησιάζει)
Λιακος:εχεις φύγει.
Ιαν:Μην με προστάζεις εμένα
Λιακος:έφυγες αλλιώς δεν θα περάσεις καλα...
Ιαν:αα με απειλεί κι ολας;
Εγώ:Γαμω φύγε δεν θέλω να σε ξαναδω(φωναζω όσο πιο δυνατά μπορώ)
Με κοιτάει δεν μιλάει...
Ιαν:μα τι σου έχω κάνει;
Εγώ:με ρωτάς τι μου εχεις κάνει;είσαι εντελως μαλακας; Φύγε και δεν θα το ξαναπώ
Ιαν:μαλακας μπορεί να ειμαι αλλά αν θυμάσαι στο πάρτυ μου σου είχα φερθεί όσο καλύτερα γίνεται
Εγώ:το να με φασωνεις με το ζορι είναι το όσο καλύτερα γίνεται;ή το ότι ήθελες να με γαμησεις; Ε; Αυτό είναι; Αν δεν ήταν ο κολλητός σου τωρα θα σε είχα βάλει φυλακή όσο αστειο και να σου φαίνεται γιατί εκει ανήκεις. Και μην τολμήσεις να με ακουμπήσεις εχεις πεθάνει...
Ιαν:Α αυτό εννοεις...ε ποιος αντιστέκεται σε σενα;
Και τοτε βλέπω τον Λιακο να τον τραβάει απτην μπλουζα και να τον κολλάει στον τοίχο
Λιακος:θα φύγεις τωρα μικρέ για να είμαστε όλοι καλα οκ;
Ιαν:οκ φεύγω
Μπαίνει σπίτι του ανοίγω την πόρτα βγαίνει έξω...
Ιαν:θα τα ξαναπούμε...
Του κλείνω την πόρτα στα μούτρα κάθομαι στον καναπέ παίρνω ένα μαξιλάρι και το βάζω στην μουρη μου. Έρχεται ο Λιακος με αγκαλιάζει και με φιλαει στο κεφάλι
Λιακος:ζωή μου...δεν θα αφησω κανέναν να σε πειράξει
Εγώ:Λιακο τι θα κάνω;
Λιακος:μην φοβασαι θα είμαστε μαζί όλο το καλοκαιρι δεν θα σου κάνει τιποτα... μετά θα έρθεις Κρήτη και θα είναι όλα καλα
Εγώ:οχι δεν θα είναι. Δεν θα γλιτώσω από κανέναν ΠΟΤΕ. Στην Κρήτη θα έχω την άλλη την Κατερίνα
Λιακος:αυτή δεν θα σου κάνει τιποτα...έλα να κοιμηθείς εχεις κουραστεί.
Πάμε στο δωμάτιο ξαπλώνω με σκεπάζει ο Λιακος με φιλαει ξαπλώνει δίπλα μου και με χαζεύει μέχρι που με παίρνει ο ύπνος...