Οχι απλά μια fan του😌

Chapter 23

Χτυπάει η πορτα και πάει ο Λιακος να ανοίξει...
Γιώργος/Μυριο:καλημερα μπρο
Λιακος:καλημερα ελάτε μέσα
Και βλέπω την Κατερίνα να τρέχει πάνω του και να τον αγκαλιάζει
Κατερίνα:Λιακο μου μου ελειψεσσς
Ο Λιακος δεν την αγκάλιαζε
Λιακος:νταξει φτάνει έλα κι εσυ μέσα
Εγώ:καλημερα παιδια(και τους αγκαλιαζω)
Κατερίνα:ποια είναι αυτή;
Εγώ:αυτή έχει όνομα
Γιώργος:Λυδια την λένε
Κατερίνα:Α και τι κάνεις εδώ ξαδέρφη του είσαι;
Εγώ:ούτε καν;
Κατερίνα:και τι είσαι μικρο;
Λιακος:Κατερίνα φτάνει απλά κάτσε κάτω και περιμενε
Κατερίνα:ενταξει Λιακο μου
Και ρολλαρω τα μάτια μου
Μυριο:υπομονή(μου ψυθιριζει)
Κατερίνα:ωραία Λιακο πες μου τωρα ποια είναι η μικρη
Λιακος:πρώτα θα μου πεις γιατί ήρθες
Κατερίνα:για να σε δω και να ειμαι μαζί σου
Λιακος:γιατί σου ζήτησα να έρθεις;
Κατερίνα:οχι αλλά...
Λιακος:αλλά τι;
Κατερίνα:νόμιζα πως ήθελες
Λιακος:παλιά ησουν κολλητή μου θυμάσαι; Τωρα τι έχει αλλάξει για πες μου
Κατερίνα:αφού στο είχα πει ότι δεν μπορώ να σε δω αλλο φιλικά μου αρέσεις πολύ  Γουρλωνω τα μάτια μου και μου σφίγγει ο Γιώργος το χέρι
Λιακος:ναι όμως δεν γίνεται να παιχτεί κάτι με εμάς τους δυο
Κατερίνα:γιατί;μπορούμε να μην είμαστε πια κολλητοί να είμαστε ζευγάρι
Λιακος:σου λέω δεν θέλω
Κατερίνα:μα κι εσυ θες μια κοπελα και στην ηλικία που είσαι πρέπει να προχωρήσεις κι ολας και εγώ θέλω πολύ
Λιακος:Κατερίνα τι λες;
Κατερίνα:λέω ότι ειμαι εδώ για σενα. Μπορώ να κάνω ότι θες
Ήμουν έτοιμη να την δείρω. Με κοιτάει ο Λιακος και ξανά κοιτάει την Κατερίνα
Λιακος:Κατερίνα αν θες να είμαστε φίλοι καλώς αν δεν θες πάρε δρόμο για να μην μιλησω χειρότερα οκ;
Κατερίνα:ενταξει θα σε αφησω να το ξανασκεφτείς αλλά να ξέρεις ότι πάντα θα σε αγαπάω και θα σε βλέπω ερωτικά
Ο Λιακος αναστενάζει
Λιακος:ναι στοπ τωρα
Κατερίνα:Η μικρη δεν μου είπες ποια είναι
Εγώ:Πρώτον λίγα τα λόγια σου για μενα δεύτερον δεν σε νοιαζει ποια ειμαι τρίτον βούλωνε γιατί μας έπρηξες τα υποανάπτυκτα
Γιώργος:ήρεμα ήρεμα (μου ξανά ψυθιριζει)
Κατερίνα:ώπα ώπα ήρεμα μικρο
Παίρνω βαθιές ανάσες και ο Γιώργος με τον Μυριο με κρατάνε στο κρεβατι
Λιακος:Κατερίνα σταματα το απλά βγες στο μπαλκόνι πάρε λίγο αέρα και ξαναμπές ενταξει;
Κατερίνα:ενταξει Λιακο μου
Βγαίνει έξω και κάθεται να πιει τον καφέ της
Λιακος:μωρό μου σε παρακαλω κάνε λίγη υπομονη το ξέρω ότι είναι σπαστικια απλά ηρέμησε(και με αγκαλιάζει)
Εγώ:δεν θα της πεις ποια ειμαι;
Λιακος:αν συνεχίσει να με πρήζει θα της πω...πως είναι ο λαιμός σου θες να βάλεις λίγο πάγο πάλι;
Εγώ:μμ ναι...
Λιακος:οκ σου φέρνω
Γιώργος:Λυδια εμείς μαζί σου είμαστε αλλά πρέπει να ηρεμήσεις για να μην έχουμε εντάσεις και γίνουν χειρότερα τα πράγματα
Μυριο:ναι δίκαιο έχει άστην αυτήν μην δίνεις σημασία
Εγώ:οκ θα προσπαθησω
Μυριο:γλυκουλα
Γιώργος:α ναι κι επίσης δεν εχεις τιποτα να φοβηθείς εσυ είσαι πιο όμορφη πιο γλυκιά πιο καλή πιο ώριμη. Αυτή είναι ότι να ναι οποτε μην στεναχωριέσαι
Εγώ:ούτε καννν δεν στεναχωριέμαι για την μαλακισμενη απλά με νευριαζει
Μυριο:ναι όντως
Λιακος:έφερα τον πάγο
Μου βάζει τον πάγο και ξαπλώνω
Λιακος:πες μου αν πονέσεις
Εγώ:ναι...α πονάει εκεί
Λιακος:γαμω πως στα έκανε αυτα;
Εγώ:με φίλαγε και μετά μου δάγκωνε τον λαιμό
Λιακος:ουφ μωράκι μου μακάρι να ήμουν εκεί να τον σκότωνα τον πούστη. Δεν μπορώ μα σε βλέπω έτσι
Εγώ:θα περάσουν μην αγχώνεσαι...αα πονάει
Μπαίνει μέσα η Κατερίνα και βλέπει τον Λιακο να μου βάζει πάγο στον λαιμο...