romeo'nun kırık kalbi | texting

yedi,🎶

Adam uçuruma, kızın yanına oturup onun gibi bacaklarını sarkıttı ve telefonunu çıkardı. Anın büyüsünü konuşarak bozmak istemiyordu.

Romeo: Kırıklarını aldırdım kalbimin.

Romeo: Zırhımı çıkarttım astım portmantoya.

Papatya: Kanıyor mu hâlâ?

Romeo: Hayır.

Romeo: Kabuk tuttu sanırsam.

Papatya: Artık hissetmiyorsun sadece.

Romeo: Bu iyi bir şey mi?

Papatya: Kim yarasını hissetmek ister? Elbette iyi bir şey.

Romeo: Pekâlâ.

Papatya: Peki, kalbini uyardın mı?

Romeo: Sen onu bir kez daha kırmazmışsın.

Romeo: Kırsan bile hissetmezmiş.

Adam, yanından gelen papatya kokusunu ciğerlerine doldurdu. Kim söylemişse yalan söylemişti. Papatyalar ölmeden de kokardı.

Romeo: Buraya neden geldin?

Papatya: Ölümü hep burada hayal etmiştim.

Papatya: Sence de çok güzel olmaz mı?

Papatya: Buradan atladığında cehenneme düşmen mümkün değil.

Romeo: Peki, buraya nasıl geldin?

Papatya: Kaçtım.

Papatya: Zaten tedavimi durdular.

Papatya: Fayda etmiyormuş.

Papatya: Haklılar.

Papatya: Ben bir hayal kırıklığıyım.

Papatya: Annem doktor olmamı isterdi.

Papatya: Oysa benim kendime faydam yok daha.

Papatya: Babam beni hiç yanından ayırmak istemezdi.

Papatya: Sanırım bir tek onu gururlandırabileceğim.

Romeo: Baban nerede?

Papatya: O öldü, Romeo.

Papatya: Yanına gideceğim, yanında olacağım onun.

Kız yüzünü Romeo'ya çevirip incelemeye başladı. Romeo, dudaklarını aralayıp mırıldanmaya başladı aklına gelen ilk dizeleri.

"Öyle kırık bakma," Gözünden akan iki yaşı sildi ve denize çevirdi kafasını.

"Beni daha da ağlatma."