romeo'nun kırık kalbi | texting

on bir,🎶

Kız, üstüne yağan yağmuru umursamamak yerine onu hissetmeye çalışıyordu.

Yanında getirdiği mektubu, ceketinin kalbine denk gelen yerine koymuştu. Belki Romeo gelir de bulur diye.

Gözlerini kapatıp son kez düşledi sahip olamadıklarını. Daha binlerce okunmayan kitap, dinlenmeyen birçok şarkı vardı.

Bir hayalini gerçekleştirmek için, diğerlerini feda ediyordu kız.

Yağmur dinmeden bir an önce huzurun kollarına atmak istiyordu kendini. Uçurum kenarına biraz daha yaklaşıp uzun saçlarını tokanın esaretinden kurtardı.

Tokayı denize fırlattı sonra. Birazdan o tokadan farkı kalmayacaktı.

Bir ayağını boşluğa uzattı ve gözlerini sonuna kadar açtı. Zaten az sonra karanlığa gömüleceği için gözleri kapanmayı reddediyordu.

"Hoşçakal," diye fısıldadı, duymayacağını bile bile.

Kollarını açıp diğer ayağının da karayla bağlantısını kesti ve birkaç saniye sonra sulara gömüldü.

Onun gitmesi ansızın olmuştu. Sanki yağmurun kaynağı, kızın dinmek bilmeyen gözyaşlarıydı da o gidince dinmişti. Yağmur onun ardından yağmayı kesmişti.

Ceketini çıkartmayı unutmuştu kız. Mektupla birlikte yok olmuştu ruhu. Arkasında hiçbir iz bırakmadan göçüp gitmişti bu sekiz milyarlık adadan.

İnsan hayali kadar yaşardı. Hayali ölüm olan bir kızın ömrü bir kelebeğin ömründen hallice olurdu.