Lalisa yeni boyattığı için onu rahatsız eden bir kokuya sahip olan saçlarını kulağının arkasına itip duvardaki pembe saate gözlerini diktiğinde, Jennie'nin dairesinde olmasının ne kadar mantıklı olduğunu düşündü. Jennie ile sadece bir kere aynı kursta bulunmuşlar ve Chaeyoung sayesinde hastanede karşılaşmışlardı. Uzun süreli bir samimiyetleri yoktu, hatta bir samimiyetlerinin olduğuna bile emin değildi ama işte, öğleden sonraki son dersinden çıktıktan sonra telefonuna gelen mesaj sayesinde kendini birden Jennie'nin dairesinde bulmuştu. Eline tutuşturulan kahve fincanını gerginlikten sıkıyor ve kendini Jennie'nin gözlerine bakmaya zorluyordu.
"Bak, yanlış anlaşılmak veya gerginlik yaratmak istemiyorum," dedi Jennie köpeklerinden birinin kulağını okşarken. "Ama Jisoo bildiğin üzere iyileşmeye çalışıyor ve ben bu durumun onun kafasına takılmasını istemiyorum."
Lalisa ne cevap vereceğini kestirmeye çalışıyordu, buraya gelirken böyle bir şeyle karşılaşacağını asla tahmin etmemişti ve gerçekleri yalan söylemeden örtmenin bir yolunu arıyordu. "İçinde papatya olan bir oda gördüğünüz için Chaeyoung'a takıntılı biri etiketini mi yapıştırıyorsunuz yani?" Lalisa bir an önce bir bahane uydurup buradan kalkmanın peşindeydi.
Jennie'nin çatılan kaşlarına karşılık olarak Lalisa'nınkiler şüpheyle kalkıyordu. Pek de muhabbetleri olmayan bu ikili için bu ortam oldukça garipti. "Lalisa, bir oda dolusu papatyadan bahsediyoruz, sadece kapının açılması için boş bir alan bırakılmış, odada sandalyeden başka bir mobilya yok ve yerden tavana kadar papatyalar uzanıyor. Öyle ki pencere bile görünmüyor, Chaeyoung kasvetli tabloların bulunduğu koridorunun en sonundaki bu odayı sürekli kilitli tutuyor, Jisoo gördüğü anda ise fark ettirmeden aralık unuttuğu kapısını kapatıyor. Üstelik bunlar Jisoo ve Chaeyoung'un çiçekler üzerine gerçekleştirdikleri sohbetinden sonra oluyor," dedi Jennie kendini sonuca iyice yaklaşmış hissederken. "İnsan psikolojisi üzerinde henüz uzmanlık yapmadım ama bu odanın kapısını araladığım zaman içeride sağlıklı bir insanla karşılaşmayacağıma eminim."
Jennie, her ne kadar Jisoo bu olayı fazla kurcalamak istemese de sarmaşıklarla kaplı bu odanın kapılarını aralamak ve bu odanın dışında maskesinin altında saklanan Chaeyoung'un bu odada maskesini papatyalarla boğmasını seyretmek istiyordu. Jennie meraklı bir psikoloji öğrencisiydi ve Chaeyoung, onun ilk vakasıydı.
"Jennie, benden ne duymak istediğini bilmiyorum ama Chaeyoung'a gidip tüm mahremini bizimle paylaşmasını söylemeyeceğim. Üstelik Jisoo gördüklerinden emin değilken."
Lalisa'nın buraya geldiği ilk otuz dakika içerisinde bakıştığı pembe saat, öğleden sonra beşi gösterirken Jennie bu konuşmayı daha fazla uzatmanın bir anlamı olmadığını anladı ve gülümsemeye çalışarak Lalisa'yı uğurladı. Lalisa terleyen avuç içlerini kot pantolonuna silip gördüğü ilk büfeden sakinleşmek adına soğuk bir su alırken, Jennie Jisoo'nun telefonunu tuşlayıp şüphelerinden emin olduğunu söylemişti.
Jisoo ne kadar inanmak istemese de Jennie emindi, Park Chaeyoung bir vakaydı ve Lalisa Manoban bu vakanın çözülmesinde rol oynayacak tek kişiydi.
sona doğru olan bir köprü gibi düşünün bu bölümü ve kusuruna bakmayın:(
ve hepimiz kim jennie'nin kedi görünümlü bir kaplan olduğuna hem fikiriz sanırım
ayrıca buranın altına kurguyla ilgili tahminlerinizi bırakırsanız çok mutlu olurum, okuduğunuz için teşekkür ederim ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
white roses ; chaesoo
أدب الهواة"Bence sevgi karşılıklı bir duygu değil. Sevgi bir duygu bile değil, bir içgüdü. Bir vergi. Tanrı -eğer varsa- birini bize gösteriyor ve baam, birdenbire elimiz ayağımıza dolaşıyor ve onun için yaşıyor oluyoruz," duraksadı ve Jisoo'nun gözlerine bak...
