Patrzę w zegarek .. czas płynie jak krople łez po mym policzku
Czuje ból cierpienie krzyk besti która siedzi we mnie
Chce być sobą lecz nie potrafię ..
Każdy patrzy na mnie jak na jakiegoś dziwolaga ale się nie przejmuje i zakladam kaptur na glowe sluchawki na uszy zamykam się w sobie i wyrzucam kloczyk do mojego wnętrza jak przyjaciół których mialem i idę przed siebie nie ogladajac się za siebie ...
