insanız hayallerimiz , umutlarımız , sevinçlerimiz , hüzünlerimiz olucak insan olmanın kanunu bu kim mutlu olmuş ki bu dünya'da ?
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
''BAHARRRRR''
ardından koca bir sessizlik umutları kıran hayalleri yıkan koca bir sessizlik belkide korku daha hakim olmuştu herkese kimse bakamıyordu nabzına şu kısacık zamanda herkese iyi gelen sevinçlerini , üzüntülerini paylaştığı kadın'ın nabzı'na kimse bakamıyordu belkide ölmüştü en ağırıda buydu ÖLÜM onu seven bir kocası , onu seven bir oğlu , onu seven arkadaşları vardı o onları dinlememiş gitmişmiydi şimdi kocası'nın gözünden iri bir yaş aktı oğlu annesinin elinden tuttu içinden konuşuyordu ''daha hayattı öğreticektin bana annem '' acı bir feryat koptu 5 yaşındaydı daha 5 yaşında ne acılar yaşamıştı
kocası dayanamadı kim dayanabilirdiki ? sağ baş parmağıyla sevdiği kadın'ın sol bileğini tuttu bekledi , bekledi , bekledi gözünden iri bir damla daha yaş aktı sonra karısının bileğini nazikçe yere bıraktı o sırada duyulan siren sesleri acı'nın sesleriydi siren sesleri yaklaştıkça kocası'nın gözlerinden irice yaşlar akıyordu içeriye giren sağlık personellerine baktı belkide biraz sonra japon prensesini beyaz bir kefene koyucaklardı dayanamadı ayağa kalkmaya çalıştı ama başarılı olamadı tekrar denedu yine başarılı olamadı bu sefer devreye fethi ve ateş girdi kardeşim dedikleri adamı kolundan tuttup kaldırdılar yavuz zor belada olsa kardeşlerinden kurtardı kolunu ve oğlu'nun yanına gitti ''anne '' ''anne '' ''anne '' diye fısıldıyordu içi parçalandı kocası'nın oğlunu almaya çalıştığında oğlu daha da tuttu annesinin ellini
''ANNEM BENİ BIRAKMAZ '' diye bağırdı bütün bunları üzüntüyle izleyen Hamit Zorlu
''oğlum , annen bizi izliyor bak böyle yaparsan çok üzülür '' dedi yavuz onunda içi yanıyordu daha 1 günlük evli'ydi belki çocukları olacaktı kızı veya oğlu kız olursa belki'de karısına benzeyecekti oğlan olursa belkide kendine bir ses duydu o sırada
''beyefendi karınız yaşıyor '' ne dedi o ? yaşıyor mu dedi ? evet öyle dedi
''baba , annem yaşıyor ''
''evet oğlum evet annen yaşıyor ''( baya bir hüzün moduna girdik )
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
amaliyathane kapısı'nın önünde bir o yana bir o yana volta atan yavuz sayesinde herkes'in başı dönmüştü eylem ve nazlı'yı susturamayan fethi ve ateş daha da gerginlerdi feyzullah ve su oturmuş bahar için dua ederken melisa mücahit'in ömer tilki denen adama ettiği küfürlere maruz kalmak zorunda kalmıştı hamit - gülümser çifti ise ege'yi ortalarına oturtmuş umut verici şeyler söylüyorlardı yavuz en sonunda dayanamayıp yerinde durdu
''yeter artık kaç saat oldu çıksınlar artık '' diye kükredi başka birşey isteseymiş gerçekten olurmuş amaliyathane'nin kapısı açılırken yavuz çıkan kişeye baktığında yumruğunu sıktı yine o it çıkmıştı karşılarına selim
''ooo yavuz senin yüzünden vurulan karımımı bekliyorsun '' demişti yavuz buna sinirlensede birşey dememişti en azından karısının iyi olduğunu öğrenene kadar
''karım nasıl ? '' dişlerini sıkarak sordu bu soruyu
''karım iyi sadece bir kaç saatliğine misafir edeceğiz '' dedi selim yavuz yine o ruhsuz gülümsemesini dudaklarına yerleştirdi
''BEN SANA NE DEDİM ? BENİM KADINIMA KARIM DİYEMEZSİN DEMEDİM Mİ ? İT HERİF '' diye kükredi sinirle ve bir yumruk attı selim'e selim yeri boylarken yavuz selim'in üzerine çıkıp yumruklamaya başladı yumruk , yumruk , yumruk#ölüm
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
bölüm sonukusura bakmayın bölüm kısa oldu çünkü bu aralar çooook yoğunum
bir sonraki bölümde görüşmek üzere
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anne/TAMAMLANDI
FanfictionAçık çay içerdi hep. Demli olunca bardağın diğer tarafından beni göremezmiş. Öyle derdi hep... CEMAL SÜREYA