Bir hafta çok hızlı geçiyor gözümü açıp kapıyorum hoop bölüm zamanı gelmiş ama sanırım sizin için yavaş geçiyor,yeni bölüm nerede diye soruyorsunuz. Bölümleri her hafta salı günü atıyorum,unutulmuş sanırım hatırlatayım.Bu arada medyaya koyduğum fotoğrafa ve sondaki gife ben bayıldım,umarım siz de bayılırsınız. Bölümle aranızdan çekiliyorum keyifli okumalar,yıldıza basmayı unutmayalım varsa birkaç yorumunuz onları da keyifle okurum.❤️
"Nefes,hadi uyan!" dedi Tahir,Nefes'in omzunu nazikçe dürterken.
Tahir güneş doğana kadar gözlerini Nefes'ten ayırmamış,onu izlemişti. Nefes ise gözlerini hiç açmamış bir süre sonra uykuya dalmıştı. Anlaştıkları gibi ikisinden de tek kelime çıkmamıştı. Tahir nedenini anlamıyordu ama izlediği kadın,kalbine sakinlik veriyordu,huzur veriyordu.
"Nefes!"
Nefes,başını yasladığı yerden kaldırdı. Gözlerini açmak istemiyordu,kafasını yaslasa yeniden uykuya dalabilirdi ama sürekli adını söyleyen adam bunu pek mümkün kılmıyordu. Yavaşça gözlerini açıp birkaç kez kırptı.
"Tahir?" dedi uykulu sesiyle.
"Sabah oldu,hadi eve gir. Zaten benim yüzümden burada uyuyakaldın."
Nefes dün geceyi düşündü. Tahir'in gelmesini,beraber salıncağa oturmalarını,susmalarını..
"Sen de gelseydin,kahvaltı ederdik." dedi Nefes.
Tahir oturduğu yerden kalktı,insanlar sokağa dökülmeden ve yengesi uyanmadan eve dönmeyi amaçlıyordu.
"Yok,gerek yok. Hem senin de uykun var zaten."
Karşısındaki kadının gözleri daha tam açılamamıştı bile,saçları dağılmıştı,çok masum duruyordu. Tahir kabul etmeyi reddediyordu ama karşısındaki kadın ona şu an tatlı geliyordu.
Nefes gözlerini silip Tahir'in karşına dikildi.
"Bak,açıldı uykum! Sen bekle ben çayı koyayım!"
Karşısındaki adamın bir şey demesine izin vermeden yanından geçti,eve ilerlerken bahçedeki kurumuş yapraklara basıyordu. Çıkarttıkları ses çocukluğundan beri Nefes'in hoşuna gidiyordu.
"Nefes!" diye seslendi Tahir. "Birazdan sokağa dökülürler bizi görürlerse saçmasapan konuşurlar,boşver kahvaltıyı."
Duyduklarını garipsemişti Nefes. Tahir'in insanların düşüncelerini pek umursamayacak olduğunu düşünüyordu.
"İnsanların düşüncelerini umursamazsın sanıyordum." dedi Tahir'e dönerken. Bir eliyle keşanını sıkı sıkı tutuyordu düşmemesi için.
Tahir,Nefes'e birkaç adım yaklaştı.
"Ben umursamam zaten ama senin canını sıkarlar. Dedikodusunu yaparlar,bire bin katarlar. Seni de sorularıyla darlarlar."
Nefes,Tahir'in ona yaklaşmasını fırsat bilip yüzünü inceledi. Gözleri uykusuz kaldığını belli ediyordu ama bu bir gecenin uykusuzluğu değildi. Çökmüştü,hafif kanlanmıştı. Gözlerinin aksine bedeni dinç duruyordu.
Oluşan kısa süreli sessizlikten sonra "Sormayacak mısın?" diye sordu Tahir,yeşil gözlü kadına.
"Neyi?" dedi Nefes,sormak istediği çok şey vardı aslında Tahir'e. Belki bu başlangıç olur diye düşündü.
