ห้องเขียนอักษรที่บัดนี้ถูกใช้เป็นห้องประชุมชั่วคราว คราคร่ำไปด้วยบุรุษและหญิงสาวมากหน้าหลายตาซึ่งเป็นผู้ฝึกตนจากตระกูลต่างๆ ที่ล้วนจับจองที่นั่งของตนเองกันหมดแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีเพียงพวกเขาสามคนที่เข้ามาถึงเป็นกลุ่มสุดท้าย ทันทีที่ได้เข้ามาข้างในบรรยากาศเก่าๆก็ได้ฉายกลับเข้ามาในความทรงจำของเว่ยอิงอีกครั้ง
เหมือนวันแรกของชาติที่แล้ว
ที่มาเรียนที่นี่พร้อมเจียงเฉิงไม่มีผิด"หานกวงจวินมาแล้ว คุณชายทั้งสองก็ด้วยเช่นกัน หากคนครบแล้วเช่นนั้นเราก็เริ่มพิธีกันเสียเลยดีหรือไม่?" หลานซือจุยหันมองหลานวั่งจีอย่างถามความเห็น เป็นมารยาทที่เขามักทำเสมอ ไม่ว่าจะเมื่อใดก็ตาม แม้กระทั่งตอนนี้ที่สังขารใหม่ของหานกวงจวินมีอายุน้อยกว่าเขา แต่หลานซือจุยก็ยังคงเคารพหานกวงจวินเฉกเช่นพ่อบุญธรรมเช่นเคย
เมื่อหลานวั่งจีพยักหน้ารับกลับไป หลานซือจุยจึงได้เริ่มกล่าวนำ
"กูซูหลานขอต้อนรับเหล่าผู้บำเพ็ญตน และผู้ที่มีใจอยากเข้าร่วมศึกษาในครั้งนี้ เชื่อว่าทุกท่านคงทราบดี ว่าอยู่ที่ใดย่อมต้องมีกฎ บ้านเมืองใดมีผู้ปฎิบัติตามกฎ บ้านเมืองนั้นย่อมต้องสงบสุขร่มเย็น เชื่อว่าทุกตระกูลก็มีกฎของตระกูลตนเองเช่นกัน สำหรับกูซูหลานเองก็มีกฎที่พวกท่านต้องเคารพอย่างเคร่งครัด ตลอดระยะเวลาที่พักอาศัยและศึกษาอยู่ที่นี่ ส่วนจะมีกฎใดบ้าง ข้าจะให้ศิษย์น้องของข้าทั้งสอง ท่องให้พวกท่านได้ฟัง"
BẠN ĐANG ĐỌC
[BL] กลับชาติมาเกิด #วั่งเซี่ยน
Tiểu Thuyết Chung'หลานจ้าน เจ้ารู้จักข้าหรือไม่?' 'ไม่รู้จัก' 'เจ้าจำข้าไม่ได้เลยหรือ ข้าคือเว่ยอิงอย่างไรเล่า' 'เว่ย...อิง' ไหนเลยเขาจึงทำเหมือนไม่รู้จักข้ากัน! -------------------------------------------- ⚠️คำเตือน⚠️ เนื้อหาด้านล่างนี้และในฟิคมีสปอยล์ โปรดอ่านก่อ...