[BL] กลับชาติมาเกิด #วั่งเซี่ยน

บทที่๒ ผลึกวิญญาณ (๑๐๐%)

       "เจ้าพบเขาแล้วใช่หรือไม่ วั่งจี"
       "ขอรับ วั่งจีพบแล้ว"

       "เช่นนั้นก็ดี เจ้ารอเขามานานหลายปี พบกันอีกครั้งก็ดูแลเขาให้ดี ให้สมกับที่รอ"
       "อื้ม..."

       "เจ้าเล่าให้เขาฟังหมดแล้วหรือยัง?"
       "ยัง"
     
       "นิสัยเจ้า หากว่าคุณชายเว่ยไม่ถาม เจ้าก็คงไม่บอก ข้อนี้ข้ารู้ดี แต่ข้าก็อยากจะให้เจ้าบอกนะวั่งจี เชื่อฟังพี่ใหญ่ของเจ้าสักครั้ง คุณชายเว่ยมีสิทธิ์ที่จะรับรู้เรื่องราวของตนเอง"
       "เช่นนั้นวั่งจีก็จะเล่า"
       "ดี ดีมาก"

       เปลือกตาบางขยับเล็กน้อย ก่อนที่เว่ยอิงจะค่อยๆลืมตา มาพบกับแสงสว่างที่บ่งบอกได้อย่างดีว่านี่เป็นเวลาใดแล้ว เมื่อหันมองข้างกายก็ไม่พบเจอคนที่นอนเคียงข้างกันเมื่อคืน

       "หลานจ้านนะหลานจ้าน สะกดจุดข้าทั้งคืนไม่เพียงพอ เช้านี้ยังตื่นไม่ปลุกกันอีก" บ่นเพียงเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียง อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆห้อง

       "หายไปไหนของเขากัน"

       เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเว่ยอิงก็ชักมีความกรุ่นโกรธหลานวั่งจี เขาอุตส่าห์หมายมั่นปั้นมือ ว่าจะต้องได้คุยกับอีกคนหลายต่อหลายเรื่อง แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นดังใจ เมื่อเขาโดนสะกดจุดตั้งแต่อาบน้ำเสร็จและมาล้มตัวลงนอน

       หลานวั่งจีคนนี้ ดูเหมือนจะรับมือได้ยากกว่าหลานวั่งจีคนเก่าเสียอีก นอกจากคำพูดคำจาจะเปลี่ยนไป ความเผด็จการยังมากขึ้นเท่าตัว