[BL] กลับชาติมาเกิด #วั่งเซี่ยน

ตอนพิเศษ : EP.51 เรื่องราวของเราเพิ่งได้เริ่มต้น

 

    เสียงขลุ่ยก้องกังวาลบรรเลงเพลงที่ทำให้หวนคิดถึงใครบางคนที่แต่งเพลงนี้ขึ้น เว่ยอู๋เซี่ยนหวังว่าการกลับมาครั้งนี้จะทำให้เขาได้พบกับคนที่คิดถึงอีกครั้ง การท่องยุทธภพเดียวดายแม้ว่าจะสนุกอย่างที่คิดไว้ แต่ก็ไร้ซึ่งความสุขดั่งเช่นยามที่ได้อยู่เคียงข้างคนผู้นั้น ตลอดเวลามีทั้งความโหยหาและคิดถึง ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง จะได้ยินเสียงขลุ่ยที่เป่าให้ฟังอยู่นี้หรือไม่...

       "เว่ยอิง"

       เว่ยอู๋เซี่ยนชะงัก

       หยุดเป่าขลุ่ยในมือของตนเองจนเสียงเพลงเงียบหาย แปรเปลี่ยนเป็นเสียงลมพัดเบาๆ เพราะตอนนี้เขาและเสี่ยวผิงกั่วเพื่อนรักยืนอยู่บนหน้าผาสูงเหนือน้ำตกแห่งกูซู ที่ซึ่งเขาเคยแยกจากใครอีกคน ไปตามทางของตนเอง

      "เจ้ามาช้านะ... หลานจ้าน"

      เมื่อหันกลับมา พบหน้าคนที่เรียกชื่อเขา ก็ทำให้เว่ยอู๋เซี่ยนมีรอยยิ้มที่เกิดจากความสุขอย่างแท้จริง บุรุษในชุดขาวที่เขามักล้อเลียนว่าเป็นชุดไว้ทุกข์ ยืนส่งยิ้มบางๆมาให้กับเขา สายตาที่มองมายังอ่อนโยนไม่เปลี่ยนแปลง

      "สามปีที่ผ่านมา สบายดีหรือไม่"

      หลานวั่งจีเป็นฝ่ายถาม น้ำเสียงของเขายังคงทุ้มน่าฟังเช่นเคยในความคิดของเว่ยอู๋เซี่ยน

      "ท่องยุทธภพ เดินทางไปเรื่อยๆย่อมสนุกอยู่แล้ว ข้าได้ทำความดีช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนมากมาย ไร้เรื่องละอายใจตามที่ได้ให้สัญญา"
      "เจ้ากลับมาที่นี่"
      "อื้ม ข้ากลับมา"

      หลานวั่งจียิ้ม

      "เวลาสามปีผ่านไปอย่างเชื่องช้า เจ้าเป็นอย่างไรบ้างหลานจ้าน มีความสุขดีหรือไม่"
      "ไม่"

      ทำไมเขาถึงได้ตอบเช่นนี้

      "การรับตำแหน่งเซียนตูของข้า เพื่อขจัดความขัดแย้งและความโลภ ให้เกิดความผาสุข จึงมีภารกิจให้ทำมากมายในทุกๆวัน สิ่งที่ข้าเคยทำ บำเพ็ญเพียร ฝึกดนตรีบำบัด สอนหนังสือศิษย์สำนักจึงถูกลดทอนลงไป อีกทั้ง เวลาที่ข้าจะสืบเรื่องราวของเจ้าก็แทบไม่มี"