[BL] กลับชาติมาเกิด #วั่งเซี่ยน

บทที่๔ อวิ๋นเมิ่งเป็นเหตุ (๑๐๐%)

      

      ศาลากลางน้ำ ,
        อวิ๋นเซินปู้จือฉู่

       "หลานวั่งจี เขาดูไม่พอใจที่ข้าจะพาเจ้ากลับอวิ๋นเมิ่ง"
       "ไม่เกี่ยวหรอกน่า"
     
       "เจ้าดูไม่ออก?"
       "ไม่ใช่หรอกเจียงเฉิง เจ้าคิดมากไปแล้ว เขาคงยังไม่หายรำคาญที่ข้าพูดมากต่างหาก"

       ประมุขเจียงทำได้เพียงแค่ส่ายหน้า

       "แล้วเจ้าจะเอาอย่างไร จะกลับอวิ๋นเมิ่งไปกับข้า หรือจะอยู่ที่กูซูกับหลานวั่งจี"

       เว่ยอิงแกล้งทำท่าทางคิดหนัก จนเจียงเฉิงอดไม่ได้ที่ผลักไหล่เขา "ทำไมต้องคิดมากเช่นนั้น กลับบ้านมันต้องใช้ความคิดมากมายขนาดนี้เชียวหรือ? รึว่าเจ้าไม่คิดถึงท่าเรือสัตตบงกช ไม่คิดถึงคนที่นั่นเลยใช่หรือไม่"

       อีกคนรีบส่ายหน้าพรืด

       "ไม่นะ! ไม่ใช่แบบนั้นเสียหน่อย เจ้าก็รู้ว่าก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่น่ะเป็นอย่างไร ในสายตาคนอื่น เจ้ากับข้าคือศัตรูกัน"

       "แล้วข้าต้องสนใจคนอื่น? ในเมื่อข้าอยากพาใครกลับ ใครกล้าขัดข้ากัน อีกอย่างเจ้าในตอนนี้ไม่ใช่เว่ยอู๋เซี่ยน แต่เป็นโม่เสวียนอวี่"

       "แล้วจะให้ข้าไปอยู่กับเจ้าในฐานะอะไร สหายหรือ? เจียงเฉิง อายุเจ้ากับข้าตอนนี้เป็นพ่อลูกกันก็ยังได้ เจ้าจะบอกคนที่นั่นว่าอย่างไร"

       "..."

      "แล้วอีกอย่าง หลานจ้านเขาก็-- "