The Casanova's Mistake (Book 2 of WTCPFIL)

Chapter 27

Chapter 27

Cold

Days passed by, I got busy with my schedule and modelling. When my class is done, diretso agad ako sa studio.

Sabay kami ni Daxton pumunta roon. Agad kaming nag-ayos. While Ate Sheila is fixing my hair, Steve arrived. She stopped fixing my hair. Nilagay niya ang kanyang mga kamay sa bewang.

"You are twenty minutes late. Halos ganito na lang palagi. Kailan ka ba magbabago?" halos magpigil siya ng inis.

"I'm sorry. It will never happen again," malumanay niyang sabi at nilagay ang kanyang bag sa sofa.

"You already said it many times. Sawang-sawa na ako. Alam mo bang ako ang napapagalitan ng boss natin? Be professional! Please!" sermon niya.

Tipid siyang ngumiti sa kanya at tinanguan ito. He took a glance at me and smiled that didn't reached his eyes. He looked away and walked away.

While doing our photoshoot, I noticed him being silent and distant. Kapag tinatanong siya ay tipid lamang ang sagot. Pansin ko rin ang hindi pagiging makulit niya. He will just sit on the sofa silently.

"Kayo na Xandra at Steve!" the manager called us.

We both stood. Tapos na si Daxton kaya kami naman. He tapped first my shoulder, saying I can do it. Ngumiti ako sa kanya. Naglakad na ako papunta sa pwesto ni Steve. May nakalagay doong high chair sa gitna.

"Xandra, please sit on that chair. Steve, doon ka sa likod niya" the photographer said.

Ginawa namin ang inuutos niya sa amin. Tumabi ang manager namin sa photographer. She crossed her arms.

"Kahit anong pose ang gawin niyo. Freestyle. You can stand, Xandra, if you want. Gawin niyo ito bilang magpartner. Okay?" she said.

"Okay," I said.

Tango lamang ang naisagot nang nasa likuran ko. The photographer ready himself.

Nang ready na kami ay nagpose na kami. He took several photos of us. Nang inutusan kaming humarap sa isa't-isa, kung titingin man ay iiwas agad.

"Dumikit pa kayo sa isa't-isa. I want to see if there's a chemistry."

Wala kaming nagawa kundi gawin iyon. Halos dumikit na ang dibdib ko sa dibdib niya. My eyes darted to his muscled chest. I can now feel his breath and smell him.

"Look into each others eyes."

Tumingin kami sa isa't-isa. Nilagay niya ang kanyang kamay sa aking bewang. I held his nape. Hindi ko matukoy kung anong ekspresyon ang pinapakita niya sa akin. Is it coldness?

"Perfect! Brad, kunin mo iyan."

The photographer took a photo of us. While I am staring at him, I see him being uneasy. Nakaka-ilan siyang pag-iwas ng tingin sa akin. Pagkatapos ay ibabalik niya ulit.

Natapos ang photoshoot namin nang hindi niya kinausap o kahit kinulit. Magsasalita lamang siya kung kinakailangan. Hindi ko maiwasang magtaka sa kayang kinikilos. May problema kaya siya?

Daxton also noticed Steve being silent. Nanibago raw siya. Nasanay siya na pinagyayabangan ito.

Nasa student's pavilion ako, kung saan maraming nakahilerang mga upuan at mesa. There are college students and some senior high students who are here. May mga kanya-kanyang ginagawa.

Kinuha ko ang notebook sa bag. I scan my notes. Habang ginagawa iyon ay rinig ko ang ingay ng mga estudyante. I looked at them. May mga nagtatawanan, nagkukwentuhan at kung ano-ano pa.