Bana yazmanı da beni anlamanı da beklemiyorum. Sorun olarak düşündüğüm birçok meseleden biri olmana da katlanamıyorum. Benim için olması gerektiği yerde, olması gerektiği gibi olmanı isterdim. Hikayenin sonunda kaybeden herkes gibi kaybetmemek mücadelesini birlikte verelim isterdim. Olmadı. Zaten genelde tek başıma savaşır ve yenilgilerime katlanmak uğraşı veririm. Boş verelim.İlgisizliğe tahammülüm yok. Daha kötüsü, ilgisizliğine bahane bulanlara bahanesi geçerli değilse hiç tahammülüm yok. Hoşlanan insan ilgilenir. İlgilenmeyen insanın ilgisi başka yerlerdedir. Seven insan ciğerine kadar dokunur. Sevmeyen insanı ciğerinde hissetmezsin. Buna inanıyorum. Genelde hissettiklerimde yanılmam ve insanlar ne kadar “yanlış anlamışsınlara” sığınsa da haklı olduğumu yeniden fark ederim.
