I'm his Woman (on-going)

Chapter 5

WATCH OUT!!

THERE'S UNDER CONSTRUCTION AHEAD!!

SLOW DOWN!!

WHAT THE F**K!! He shouted.

Halos hindi na ako makahinga at parang nabibingi nang makarating kami sa tapat ng isang mataas na building. If I'm not mistaken, it's Zykie Company. One of the famous and powerful company. They've known for being the richest company.  But sabi naman ng iba sobrang strict at ang cold pa raw ng anak ng president nito kaya natatakot ang iba na pumasok dito.

" Achoo! " napabaling naman agad ako sa gilid ko.

Napansin kong parang naghihina siya,  siguro dahil sa kaba niya.  Hindi ko naman kasalanan na mabilis ako magpatakbo.  At muntik narin niya akong patayin dahil sa higpit ng kapit niya sa leeg ko. Tsk!  Pwede naman kasing humawak sa gilid ko bat sa leeg pa?.

" Ayan nahatid na kita. Akin na yang puso este pusa ko"  watch your mouth vivian. Hindi pa nga ako nakalapit sa kaniya pero mabilis pa sa kidlat niyang hinagis papunta sa akin yung kawawang pusa. Wala talagang pagmamahal tong tao na'to.

" Next time,  don't risk your life just to save homeless animals. " walang emosyon niyang sabi sabay lakad papunta sa building.

Napairap nalang ako sa mata at hinimas-himas ang kawawang pusa na walang awang hinagis ng lalaking yon. Hays!  Bat ba nagiging heartless mga tao ngayon?

Napailing nalang ako at binuhay ulit ang makina ng motor ko. Late na ako sa trabaho dahil lang sa lalaking yon. Pasalamat siya mabait ako kaya mas inuna ko siyang ihatid at sinakripisyo yung trabaho ko.

Dahan-dahan akong pumasok sa coffee shop malapit sa building kong saan ko inahitid si Mr. Stranger. Alam kung masesermonan ako kapag nahuli ako pero wala na din naman akong magagawa kasi 5 mins na akong late.

Agad 'kong sinuot yung uniform ko at pasilip-silip sa dinadaan para di makita ni Boss Ryan. " Why are you late?  Where have you been para matagalan sa pagpasok? " sobrang nagulat ako nang bigla itong nagsalita sa likod ko. Everytime na malalate ako lage nalang niya akong sinasalubong ng gulat.  Parang gusto na nga ng puso ko na umalis sa katawan ko at tumabok dahil sa gulat at kaba.

Napakamot ako sa batok, thinking a perfect excuse para di mabawasan 'yong sahod ko " Ano kasi-ahmmm.." I can't think any excuses, I think mas naunang tumakbo ng isip ko kesa puso ko eh.

Sir Ryan was patiently waiting for my explanation when- " Sir, may naghahanap sayo" it was Jane,  my co-worker.

"God! thank you for saving me" I muttered.

He stared at me for a couple of seconds and then made his way to Jane. Agad naman akong sumunod sa kaniya at sinamahan si Jane upang makapag-entertain ng mga customer.

" You're a lifesaver, Jane. " I whispered. Nagwink lang siya sa akin at mahinang napangiti.

Hindi ko na napansin ang takbo ng oras dahil sa sobrang dami ng mga costumer namin. Bukod sa kami lang dalawa ni Jane ang nandito sa shop, nahihirapan din kaming pakisamahan yung ibang masusungit at maarteng customer. Wala kasi si Sir Ryan,  bigla siyang umalis kanina nong may tumawag sa kaniya kaya nahihirapan kaming makipag-usap rito.

" Hey!  Can you just do your work fast?  I was too thirsty here." a girl in a red elegant sleeveless dress with a small silver sling bag on her table. She look so pissed.

Naiirita ako sa ugali at gusto ko siya sawayin pero mas minabuti kong e kalma ang sarili at nagmamadaling e serve yung Cocoa Coffee with Cream. " here's your order maam" Rinig kong wika ni Jane dito at dahan-dahan nilagay yung coffee sa table niya.

" Oops! "

" Ouch! "

Mabilis akong napatingin sa gawi nila. I saw Jane na namimilipit sa sakit while holding her left hand. " What happened? " tanong ko nang makalapit ako sa kanila.

" Ayan kasi ang tanga-tanga nyo! " taray niyang sabi habang nakatingin kay Jane.

Nagkalat sa table nito ang coffee na in-order. Napansin ko din na nakatingin na saamin ang lahat ng customers. " Sorry ma'am" kabang wika ni Jane habang pinupunasan ng tissue ang table.

" Sorry?  Bobo ka ba?  I waited that shit " tinuro pa nito ang coffee . " Para ma e serve sa akin tapos ngayon sorry lang ang sasabihin mo? " she said in frustration.  " Where's your manager or the owner?  I want to talk to them and let them throw your ass out of here! "

" Don't do this to me ma'am.  Ako lang po ang inaasahan ng pamilya ko. " pagmamakaawa ni Jane dito. Inirapan lang siya nito at nandidiring tinitigan si Jane.

I can't stand watching this bitch. Naiinis ako sa ugali niya. Yong tipo niya ang di ko kayang pagtimpian. " Hindi naman siguro masama kung makikisali ako eh ano" pinipigilan ako ni Jane na makalapit dito.

" Kaya ko na dito Vivian, hayaan mo na ako dito. " alalang sabi niya sa akin. Hindi ako nakinig sa kaniya at pumagitna sa kanilang dalawa.

Tumaas ang kilay nito na mukhang drawing lang. " Gusto mo din mapaalis dito? "

" Eh ano ngayon kung mapaalis kami? " inalis ko ang kamay ni Jane sa braso ko dahil kinakalabit niya ako. She wanted to stop me pero wala na siyang magagawa,  naiirita na ako sa babaeng ito. " Inaamin ko may kasalanan siya pero hindi naman siguro sapat 'yon para pagsalitaan mo siya ng masama? " matiim ko siyang tinitigan.

She's angry, I know. Halata naman sa mukha niya pero hindi ito ang magpapahinto sa akin. Hindi kaya ng sarili ko na tignan 'yong mga taong kagaya ko na inaapi lang and beside she isn't just my co-worker but she's also my bestfriend. Hindi makatarungan ang mga pinagsasabi niya dito.

" I want to talk to your manager, right now! " singhal nito sa amin. Bawat salitang binitawan nito ay may diin,  halatang galit nga.

" He's not here " taray kong sagot dito.

" How could you make that face in front of me? "

" because you deserve it " sagot ko naman. I know I'm being disrespectful. Who cares?.

" You Bitch! " she raise her right hand, ready to smash my face.

------------------------
I wasn't expecting na may babasa sa story ko, you know,  I'm not a good writer. Pero noong nakita ko 'yong 70 reads, hindi ko mapigilan ang sarili na matuwa. Thank you so much for spending your time to read my story.  Sana ipagpatuloy niyo ang pagbabasa hanggang sa matapos ko ito.  Love you all 😘😘