Hapis Hayatı

Kavga

Dumanın ağzından...

Tiksiniyordum veliden nasıl bir insandı bu. İsmetin o halini göre göre yine yapmıştı yapacağını. Acıması hiç yoktu. Zaten yeterince siyah olan gecemi çığlıklarla süslemişdi. O bağırma sesleri kesilene kadar ömrümden ömür gitti. Bitmesi için dualar ediyordum. Bittiğinde ise hala etkisinden çıkamamıştım. İki kişiyi öldüren iki ocağı yıkan bir insanın bunları sölemeside ayrı bir tuhaf. Velide öldürsün o adamı. Evet öldürsün. Gram üzülmem fakat bu zulüm olur şey değil. Sabaha kadar gözlerimi kırpmadım. Sabah hapishane ziliyle direk doğruldum yerimden. Kapıdan çıktım. Velinin arkası dönük arkadaşlarıyla konuşuyordu. Hızlı adımlarla üstüne yürüdüm. Boynunun arkasından tuttum. İleri doğru çekerek kafasını merdiven demirlerine vurdum. Sonra yere yatırdım ve üstüne çıktım. Bir iki yumruk attım ki velinin tüm arkadaşları üstüme çullandı. İkisi kollarımdan tutuyor ikisi yumrukluyorlardı. Her tarafımdan kanlar akıyordu. Kısa süre sonra velide ayağa kalkmıştı. Gözlerimin içine bakıyordu. Bende onun gözlerine bakarak sırıttım ağzımdan kanlar akarken. Geldi ve birde o tokat attı. Tekrar gözlerine baktım. Ağzımda ne kadar sıvı karışımı varsa hepsini suratına tükürdüm. Sinirle üstüme geldi ve karnıma bir tekme attı. Tüm bunlar 3-4 dk da olmuştu. Gardiyanlarda hemen olay yerine gelerek zor zar almışlardı beni ellerinden. Sürekli gülüyordum. Harika bir şeydi veliye vurmak bi daha olsa bi daha yapardım. Gardiyanlar beni revire götürmüştü. Doktor yaralarımı sararken içeriye başgardiyan emin girdi. İyice beni süzdü. Arkasını döndü ve yürürken

"Atın hücreye bunu aklı başına gelsin." dedi.

"İstersen cehenneme at ordanda çıkar o orospu çocuğunun gırtlağını sıkarım." Dedim içimden...