Hapis Hayatı

Tanışma

İsmetin ağzından...

İsminin veli olduğunu öğrendiğim adamdan nefret ediyordum. Ölmek istiyordum ama ne yapmam gerekirdi. Kendimi assam nasıl asardım bilmiyordum. Ölmeyi bile beceremiyordum. Kendimi korumayı beceremediğim gibi.

Akşam zili çalmış veliler odadan çıkmıştı. Hapishanede tanıştığım dumanda yemek getirmemişti kaç gündür. Neyse dedim. Açlıktan ölürüm.

Arkama sert bir cisimle biri dokundu. Arkamı döndüğümde gardiyanın jopuyla karşılaştım. "kalk hadi gidiyoruz." dedi. Kolumdan tuttu ve beni iki yanımızdaki hücreye götürdü. Yatağımı gösterdi." bundan sonra yerin burası" dedi. Tamam dercesine içimdeki son enerjiyide harcayarak kafamı salladım. Hiç yoktan orospu çocuğundan kurtulmuştum. Zil çaldığı için herkez yemekteydi. Oda boştu. Girdim yatağıma ve buraya geldiğimden beri yaptığım tek şeyi yaptım.

Uyudum..

İsmet uyuya dursun biz dumana dönelim.

Dumanın ağzından...

Karanlık. Her yer karanlık. Ne yöne bakarsan bak siyah. Tek renk siyah. Sadece ben ve düşüncelerim. Arasırada fare sesleri. Saatin kaç olduğunu bilmiyorum. Akşam mı sabah mı bilmiyorum. Tek beklentim gardiyanın getireceği kuru ekmek. Peki pişmanmıydım. Hayır mutluydum aksine. Yüzümdeki tebessüm hala sönmemişti. İçimdekileri velinin suratına boşaltmıştım. Hiç yokdan bağırma sesleri duymuyordum burda. Bu kadar siyahın içindeki tek beyazımdı benim. 

İsmetin ağzından...

Gözlerimi açtım. Yatakdan doğruldum. Sağıma baktığımda yaşlı bir herif kitap okuyordu. Uyandığımı görünce gülümseyerek "günaydın" dedi. "günaydın" dedim kısık bir sesle. " senin karnın açtır şimdi" dedi ve çekmeceden çıkardığı bisküviyi bana uzattı. "teşekkü ederim" diyerek aldım. Yavaş yavaş yemeye başladım. "bu arada ben zeki" dedi elini uzatarak

"ben ismet memnun oldum"

"bende"

Arkamdaki sesle korkuyla sıçradım. Elleri çamur gibi bir maddeyle kaplanmıştı.

"bende selim" dedi gülerek.

Yeni hücremi sevmiştim. Hepsi iyi insanlardı.

" İki kişimi kalıyorsunuz burada? " diye sordum. Zeki abi yanıtladı. " Aslında biri daha var. Senle tanışmış önceden ismi duman."

Bana yemek getiren adam olmalıydı. Başka bir duman daha yoksa hapishanede.

"evet evet hatırladım. O nerde o zaman."

" Hücre cezası aldı. Senin şu veliyle kavga etti. İyi bir dövdüler bizim dumanı. Ama bu hücreye gelmene o vesile oldu."

Adam kurtarıcam demişti seni bu hücreden. Gerçektende başarmış. Kim bu adam neden yardım ediyor bana hiç bilmiyordum.

" Zeki abi kitaplardan alabilirmiyim" diye sordum.

"tabiki" dedi kafasını okuduğu kitapdan kaldırmadan. Gittim kendime bir kitap seçtim ve yatağa tekrar uzandım. Kitabı incelerken bi an gerçekten mutlu olabileceğimi düşünmüştüm bilmeden. Herşeyi unutmuştum bi an. Sabah 6 ya kadar kitap okudum ve uyudum. Sabah hapishane ziliyle 9 da tekrar uyandım. Zeki abi uyandığımı görmüş olmalıki. "hadi kahvaltıya sen gelmiyormusun" kem küm ederken ben kolumdan tuttu ve kaldırdı zeki abi. Selim ben zeki abi kahvaltıya indik beraber. İlk defa görüyordum burayı. Uzun yemek kuyruğuna bizde katıldık. Sıra uzundu ama hızlı bitiyordu. Yemeklerimizi aldık masaya oturduk. Veliyi görebiliyordum burdan arkadaşlarıyla şakalaşıyor bağıra bağıra gülüyordu. Şimdi ne olucaktı. Rahat mı bırakmıştı bu adam beni. Neyse elbet görürdük.

" selim o balı yeme bence yaptığın çalışmaları gördüm. El sanatın harika ama kullandığın madde çok dayanıksız. Düşse kıralacak gibiler. Balı suyla karıştırıp içine ilave et." dedim. "gerçekten mi" dedi bir yandanda kutuyu cebine atarak. "teşekkür ederim" dedi. Yemeğimiz bitti. Zeki abiler bahçeye çıkıyordu. Bende arkalarından çıktım. Birer sigara yaktılar. Banada uzattılar. Sigara hiç içmediğim halde aldım bir tane yaktım.ilk baş öksürmeye başladım . Güldü zeki abiyle selim anlamışlardı ilk kez içtiğimi. Biz böle otururken 7 8 kişi etrafımızı sarmıştı.

Mustafa ve arkadaşlarıydı.