Hapis Hayatı

Cinayet

Dumanın ağzından...

Nolduğunu anlayamadan bir kaç saniye donup kaldım. Bu bir kaç saniyede tüm olasılıkları düşünüyordum. Böle birşeyin nasıl olabileceğine anlam veremiyordum. Bugün görüştügüm polis mi çizik atmıştı. Yok olamazdı. Satsa bu güne kadar çokdan satardı. Hem niye satsınki 4-5 aylık maaşını 10 dakikada alıyordu. Hemen birşeyler yapmam gerekiyordu. Hapse düşemezdim. Kaçmam lazımdı. Hayal ettiklerimi yapabilirdim.Yıllardır biriktirdiğim paramıda alıp kaçmalıydım. Başka bir ülkede yeni bir hayat Meksika olabilirdi veya Arjantin farketmezdi. Aile bile kurabilirdim. Tek yapmam gereken burdan kaçmaktı. Polisler dört yandan gelmiş çil yavrusu gibi dağıtmıştı herkezi. Bir yandan kaçıyor bir yandan ateş ediyordu bizimkiler. Hemen arabayı calıştırdım. Ellerim titriyordu. Arka camıma bir kurşun isabet etti. Cam paramparça olmuştu. Gaza bastım ve arabayı sürmeye başladım. Arkama iki tane polis arabası takıldı. Silah sesleri hiç kesilmiyordu. Tekerleğe ateş ediyor olmalılardı. 120 ye çıkmıştım dahada basıyordum. Gecenin karanlığını yara yara ilerliyordum hayallerime. Her iki tarafımda ormandı.  Direksiyona kafamı carptığımı hatırlıyorum. Uyandığımda her tarafım kandı. Çıkmam lazımdı arabadan azıcık hareket ediyo gibi yaptım. Tüm hücrelerim sancıdı. Ayak sesleri duyuyordum. Polisler olmalıydı. Yoldan ormanın içine doğru düşmüştüm. Elimi zorla belime götürdüm. Silahım hala orda olmalıydı. Kabzanın soğukluğunu hissedince bir oh cektim. Silahı elime aldım ve gözlerimi kapattım. Hareketsiz duruyordum ayak sesleri iyice yaklasmıstı. Bir polis eğildi ters dönmüs arabanın camından bana baktı ve diğer arkadaşına "çabuk ambulans cağır." dedi ve tekrar bana döndü. Gözlerimi açtım. Alnına tek el ateş ettim. Yere yığıldı arkasındaki polisinse önce dizine yere yıkılırkende kalbine tek el ateş ettim. İkiside ölmüş olmalıydı. Şimdi buradan çıkıp kaçmalıydım. Ayağımı hareket ettiremiyordum. Son gücümle tekrar çıkmaya calıştım olmuyordu. Ayağımı hissetmiyordum bile kırılmış olabilirdi. Gözlerim kapanmaya başladı. Tekrar polisler geldiğinde arkadaşlarını yerde yatarken görünce beni öldürebilirlerdi. Teslim olduğumu belli etmem lazımdı.

Kalktığımda hastanede yatıyordum ölmemiştim. Düşünüyorumda o polisleri vurmasam belki bir iki yıl yer çıkardım. Kaçamamıştımda her şey bok olmuştu. Tüm hayatım mahvolmuştu iki polis memurunu vurmuştum. Ömür boyu hapis yatıcaktım. Bir hemşire girdi odaya beni uyanmış vaziyette görünce bağırarak "mahkum uyandı." dedi. İçeriye birkac memur girdi. Hemşirede serumumu değiştiriyordu. Ne kadar süredir burada olduğumu sordum hemşireye sinirli sinirli bakarak cevap vermedi. Memurlardan biri 1 aydır burada olduğumu sorgulamak icin beni beklediklerini söyledi. Hemşireye dönerek bundan sonrasına hapishane revirinde devam edebilirmiyiz diye sordu. Hemşire konuşamadan doktorda odaya girmiş o konuşmaya baslamıstı. "Ciddi dönemi atlattık. Arada bir baygınlık kusma yaşayabilir revirdekilerde halledecektir." dedi. "Tamam  mahkemesine kadar merkezde sorgular oradan sevk ederiz. Öğrenecek çok şey var bu katilden. Odadan çıktılar hemşire 2 saat sonra odaya tekrar girdi. Korkuyordu benden. Yanında hep bir koruması oluyordu. Serumumu cıkarttı. Kıyafetleri bıraktı ve gitti. Yanındaki polis sinirli bir ifadeyle bana bakarak "onları giy cehennemine gidiyoruz." dedi. Cebindeki silah olmasa karşımda kaç saniye dayanabileceğini düşünüyordum. Kıyafetleri giydim. Odamdaki polis kapıyı açtı ve "hazır" diye bağırdı. İçeriye bir tanesi daha girdi. Ellerime kelepçe taktılar ayağa kalktım ayağıma bi sancı girdi. Başım döndü. Midem bulandı. Bir iki adım daha attım ve yürümeye başladım. 3 polisle cıktığım odadan hastaneden çıkarken 10 kişiden fazla olmuştuk. Hastane kapısına geldiğimizde güneşten birkaç saniye gözlerim yandı. Kısmak zorunda kaldım. Gözlerimi tekrar actığımda karşımda askerden bir yol ve sonunda askeri araç duruyordu. Gazeteciler öfkeli halk hepsi gözlerimin önündeydi. İgrenç bir adamdım gözlerimde filaşlar patlamaya basladı. Halk askeri yoldan geçmeye calışıyordu. Polisler biraz hızlanarak beni götürmeye başladılar. Her tarafdan tükürük cisim yağıyordu kafama. Sonunda aracın arkasına bindim. Kapı kapandı. Bir aydır bütün haber kanalları beni konuşuyor olmalıydı. Keşke ölseydim dedim o an. O polisleri neden vurmuştum sanki. Aklımda hep bu soru vardı. Bir kaç saat sonra araba durdu. Kapı açıldı. Polislerin ikisi kollarıma girerek götürmeye başladılar.

Kahverengi kapıya doğru...