Karanlık ve Aydınlık

Gizemli Kız

Gözlerimi açtığımda evde yatağımda yatıyordum.Birileri beni buraya taşımış olmalıydı. Başımdaki kalabalık hep bir ağızdan 'Uyandı uyandı' diye birbirlerini dürtüyordu. Kendimi çok iyi hissetmesemde hemen kalkmaya çalıştım ama komşunun oğlu hüseyin elini omzuma atarak 'dinlenmen lazım' dedi. Kendimi ilk defa özel hissetmiştim. Bu durum hoşuma gitmişti. Huzurla iç çektikten sonra odaya göz atmaya çalıştım ki gördüklerim içimdeki huzuru almıştı.

Gizemli Kız tam arkamda duruyordu. Endişeli fakat kendinden emin görünüyordu. Bunun dışında dikkatimi çeken ailemin komşularımın arkasında sessizce durmaları olmuştu. Hiç konuşmuyor sadece yüzüme bakıyorlardı. Onlara yanıma gelmelerini söyledim fakat hiçbir tepki vermediler. İşin garibi komşular ailemin olduğu yöne bakıp birbirleriyle fısıldaşmaya başladılar. Hüseyin bana dönüp 'İyi misin Kadir, kendini nasıl hissediyorsun ?' diye sordu. Kendimi iyi hissettiğimi söyleyip teşekkür ettim. Gözlerim gizemli kız'ı aradı fakat odada onu göremedim. Doğrulup ayağa kalktım odanın içinde onu aramaya başladım. Bu heyecanlı davranışlarım komşuları korkutmuş olcak ki izin isteyip evlerine dağıldılar.

Bunu gören ailem hemen yanıma gelip benimle konuşmaya çalıştılar. Biraz sahte gülümse gösterdikten sonra hemen kızı sordum. Soruyu duyduktan sonra sakin görünmeye çalışıyorlardı ama belli ki telaşlandılar. Annem öne çıkarak 'Acil işi çıktı,çıkmak zorunda kaldı'dedi. Merak etmiştim. O kızla kesin konuşmam gerekiyordu. Ne diyeceğimi bilmiyordum ama karşı karşıya gelip gözlerine bakmak istiyordum. Şu An dilediğim tek şey bugün okula onunda gelmesiydi.

Saat 4 olmuştu. Okul vakti gelmiş, erkenden yola çıkmıştım. Sanayinin oraya geldiğimde merakla etrafa bakmaya başladım. Ne aradığımı tam olarak bilmiyordum fakat dün geceyi açıklayacak en ufak birşey beni tatmin edebilirdi. Hiç bişey göremiyordum, karanlık yüz bu sesleri sadece bana özel yaratmış olmalıydı ama gene de bişeyler arıyordum ve tabi ki sonuç vermedi.

Yoluma bakıp okula varmıştım. Hemen o kızı aramaya koyuldum. Sınıfta, kantinde, heryerde onu arıyordum.Ama yoktu. Çook merak etmiştim, ders saati yaklaşıyordu ve tekrar sınıfa çıkmak zorundaydım. Kantinde bi iki tur gezindikten sonra sınıfa çıktım ve gözlerimi kapıya diktim. Hoca geldi ama Gizemli Kız ortalarda yok. Belli ki bugün gelmicekti. Moralim bozulmuştu. Dersin sonunu beklemeden sınıftan çıktım.

Onu görememek moralimi bozmuştu. Hemen eve dönmek istedim. Bunu istememin bir diğer sebebi havanın henüz karanlık olmamasıydı. Bu benim işimi kolaylaştırır diye düşündüm. Hemen yola koyuldum. Sanayiye gelmeden karanlık yüz yanıma geldi. Sakin görünüyordu. Bende öyle görünmeye çalışıyordum.Taa ki Karanlık Yüz'ün bana dönüp benle ilk kez konuştuğunu duyana kadar..!