Catch My Heart ♥♥

Chapter 4

2014

Helieena

"You said one week lang tayo dito para sa therapy ko. Kuya two weeks na! Isa pa I heard you and Daddy talking about my school records. Kuya ano bang nangyayari?"

I was close to crying. They lied to me. Sino ba naman ang hindi sasama ang loob sa ginawa nila.

"You and Lookie are going to study here." Dad's voice echoed inside my head. Paulit-ulit.

I froze.

Kaagad kong nilingon si Dad. Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinasabi niya.

What the heck is happening?

"No. Dad ang sabi mo one week lang! Bakit naman Dad?"

I'm starting to have tantrums. This can't be. This feels more like I've been stab on the back. I felt betrayed.

"Helieena narinig mo naman ang sabi ng Doctor, hindi lang one week ang kailangan para gumaling ka."

"Daddy naman e!"

When I was a kid nagkaroon ako ng trauma sa traffic light. Hindi ko alam kung ano bang eksaktong nangyari. Pero kapag nakakkita ako nun, especially kapag green light bigla na lang akong hindi makahinga. Ang weird but it actually happened to me.

Hindi ko alam kung bakit kelangan pa naming magpunta ngayon dito sa New York para dun. Okay naman ako. Pakiramdam ko naman may good relationship na kami ngayon ng traffic light and the green color.

"I already called your former school. Dito na kayo mag-aaral ng Kuya mo."

I should decide for my self. But I can't.

2017

'It was my own accord, when I decided to enter your world.'

Tweet sent!

Two days na lang Pre-exams na.

Maraming steps na rin an naisipan kong palitan. Maraming moves na ang binago ko. Gusto kong maging close to perfection naman ang magiging performance ko.

But heck! Kahit anong concentration ang gawin ko, hindi mawala sa isip ko ang joke ni Shane. Nakakainis na joke 'yun ginawa ba namang pugad ang utak ko.

Pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa ibang bagay.  Nagbabad ako sa internet, Facebook, Twitter,  Tumblr, at Wattpad. Nag-instagram at snapchat na rin ako. But I still can't get that freaking joke out of my head.

"Good morning Helieena, you look so sad today anything wrong darling?" Sinalubong kaagad ako ni Dad ng tanong ng makarating ako sa table for breakfast.

Nasa Singapore pa lang siya last week pero aalis na naman siya papuntang London on Friday. And that would mean na wala siya dito sa araw ng Pre-exams namin.

Actually naiinis ako kay Dad. Ba't ba parang mas mahalaga sa kanya ang business? Minsan na lang din siya kung makauwi ng bahay. Hindi na kami kagaya ng dati. No movie dates, no cooking time, no painting sessions, no bonding at all. And I badly missed all of that.

But every time I talked to him about it, lagi namang kumukontra si Kuya. He would always say na 'Dad needs to work for our future.' Pero bakit?  Naiintindihan ko naman na para sa future namin ang ginagawa niya- but what about the present? What about what is going on?