TINY HANDS || YoonMin

+21+

Jimin günden güne çökmeye başlamıştı. Onun bu halini görmek herkes için çok zordu. Bir haftadır onlarda kalıyordum. Geceleri Jimin'in yanında uyumaya giderken anne ve babasının odasının önünden geçerken annesinin ağlayış seslerini duyuyordum. Sabah uyandığımızda ise karı koca ikisininde gözleri kızarık oluyordu. Herkes kendini en kötü ana hazırlamaya çalışıyordu ama hiç kimse hiçbir zaman hazır olamayacaktı o ana. Bugün ise Hoseok ve benim arkadaşlarım Jimin'i görmeye geldiler. Benim arkadaşlarım bile kısa zamanda Jimin'in en yakını oldular. Buraya geldiklerinde hepsinin moralleri düşük oluyordu ama Jimin'i gördüklerinde hemen kendilerini toparlıyorlar. Jimin'i mutlu etmeye çalışıyorlar ve başarıyorlarda. Şu an ise beraber oturma odasında oturmuş film izliyoruz. Zaten pek yapabileceğimiz bir şey yok, Jimin şu an dışarı çıkabilecek gibi değil. Giderek halsizleşiyor. Yinede bize belli etmemek için kendini bir şeyler yapmaya zorluyor. Televizyonda korku filmi var, Jimin'den çok korkmasına rağmen ses gelmiyor. Ona döndüğümde belli bir ritimle inip kalkan göğüsünden uyuduğunu anladım. Hoseok'un ve Seokjin'in çığlıkları durmadıği için ve Jimin'in uyanmasını istemediğim için yavaşça yerimden kalktım. Jimin'i kucaklayıp yavaşça odasına doğru ilerledim. O kadar çok kilo vermişti ki şu zamanlarda onu taşımak çok kolay. Onu yatırıp,üstünü örttüm ve anlından öpüp kapıya yürüdüm. Kapıyı çekip, kapattım.
Oturma odasına gittiğimde televizyonu kapatmışlardı ve herkes öylece oturuyordu kimseden ses çıkmıyordu. Kimsenin dili söylemeye varmıyordu ama herkes biliyordu, Jimin artık son günlerini yaşıyor...

Biliyorum çok geç yazdım bölümü, beni affedin...Bu sene mezun olarak çalıştım ve istediğim puanı yine alamadım ama artık bir yerlere yerleşmek istedim. Ve bu aşırı stresli bir dönemdi. O kadar stresliydi ki bölüm yazabilecek bir düşünce özgürlüğüm yoktu. Sizleri seviyorum ve yorumlarınızı bekliyorum my precious~ Herkese hayırlı bayramlar 💜🧡