Afitap / texting

0.5

Multi: Tuğkan-Sen benim
Bölümle çok uyumlu şarkıyı açarak okumanızı tavsiye ederim.

İyi okumalarr😘

"Furkan bas git benim asabımı bozma!"

"Sen bizi mi dinliyorsun lan şerefsiz!"

"Bak seni öldürmemek için kendimiz zor tutuyorum ama sen gel beni öldür Anıl diyorsun!"

"Sen bir daha Gece'yi rahatsız et bak o zaman ne oluyor!"

Ben şoktayken bizim çocuklar Furkan'a yağdırıyordu.

"Çocuklar tamam susun bu benim meselem ve ben haledeceğim."

"Bana bak Furkan senin karşında eski Gece yok. Ben artık senden korkmuyorum. İstediğini yap hiç umrumda değil ama eğer bana veya arkadaşlarıma zarar verecek olursan bunun bedelini ağır ödersin şimdi bas git!!!!!"

"Uuuu Gece sen baya havaya girmişsin ya şimdi gidiyorum ama tekrar görüşeceğiz." dedi ve gitti ama bu onu son görüşüm olmayacaktı ve ben bunu çok iyi biliyodum.

Bizimkiler bana değişik değişik bakıyorlardı. Bir anda ayaklandım.

"Noldu kızım niye bir anda kalkıyon yaa!?"

"Migrenim azdı sınıfa çıkıp yatıcam ben Arya gelirken bana kahve alır mısın?"

"Tabii kuzum da sen hiç iyi görünmüyon rengin falan attı istersen eve geçelim hep birlikte."

"Yok ya ders matematik konuları kaçırınca yakalayamıyorum. Biraz yatıyım geçer."

"Gece bekle bende sınıfa gidicem birlikte gidelim."

"Tamam Savaş."

Savaş ve ben bizimkilerin yanından ayrıldık. Savaşın sınıfı bizim sınıfın yanındaydı. Birlikte merdivenlerden çıkarken başımın döndüğünü hissediyordum. Midem de bulanıyordu -korkmayın hamile falan değil xkdkkfk- Bu gün ağrı kesicimi evde unutmuştum. Bu ağrının biran önce geçmesi gerekiyordu.

Savaş ilk beni sınıfa sağ salim bırakmak istediğini söyledi o yüzden birlikte benim sınıfıma girdik. Sıramın üstünde gördüğüm şeyle şoka girdim. Bir tane su, unuttuğum migren hapları ve bir not vardı. Notta;

Selam afitapım kantinde olanları duydum. Senin yanında olmadığım için özür dilerim ama az kaldı yakında kendimi göstereceğim sana söz... Senin şimdi migrenin azmıştır bu hapları güzelce iç ve dinlen SENİ SEVİYORUM...
                                                        ~GÜNEŞ

Şok olmuş vaziyette bir elimdeki nota bir de masanın üstündekilere bakıyordum. Güneş... çok ince düşüniyordu... Savaş bana dönerek

"Güneş kim?" diye sordu

"Beni benden iyi tanıyan ikinci kişi." dedim.

Hapları alıp direk içtim. Bu arada Savaşla vedalaştık ve o kendi sınıfına gitti. Bende başımı masaya koyarak kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.

Bir şeyin kolumu deşmesiye kalktım. Kolumu deşen şeye baktığımda bunun  Anıl'ın elinden başka bişi olmadığınu gördüm.

"Kaçıncı dersteyiz?"

"Birazdan son derse gircez kanka."

"Oha 3 dersttir uyuyor muyum ben?"

"He çok solgun görünüyodun biz de uyandırmadık."

Yavaş yavaş doğrulduğumda üstümde bir hırkanın  olduğunu farkettim.

"Bu kimin ve benim üstümde be arıyor?"

"Kanka az önce hoca pencereyi açtı bu mal Çınar da Gece üşüyecek ya diye hocayla atıştı. Tabi hoca pencereyi kapatmadım ama Çınar da sana hırkasını verdi."

Çınara döndüm ve onun da yattığını gördüm. O değil de Anıl ve benim haricimde herkes uyuyordu.

"Gece bi konuşalım mı?"

"Anıl sen iyi misin? Tamam konuşalım."

"Burada olmaz bizimkiler uyanır gel terasa çıkalım."

"Tamam ama birazdan ders başlayacak."

"Boşver ya sanki çok dinliyoruz."

Hemen sıramdan kalktım. Bir kat üstümüzde teras vardı. Burayı nerdeyse kimse bilmezdi bizde bu senenin başımda keşfetmiştik. Genelde hocaların sigara içtiği yerdi ama başka bir girişi daha vardı ve biz ordan giriyorduk.

Anıl önde ben arkada merdivenlerden çıkıyorduk. İçimde garip bir endişe vardı. Sanki kötü bir şey olacak gibi hissediyordum. Teras katına çıktığımızda öğretmen kapısından değil de depo bölümünün kapısından içeri girdik ve kendi hazırladığımız masalı yere oturduk. Anıl sustu, ben sustum... Hatta öyle ki sadece nefes alış verişlerimiz ses çıkarıyordu. Bu gergin sessizliği Anıl bozdu.

"Kuşum sana çok değer veriyorum. Burada ki en eski arkadaşım sensin senin de ben. Seninle 3 yıldır arkadaşız. Senin kötülüğünü asla istemem ama bu konuyu konuşmamız lazım. Seninle o geceden sonra tanıştık. İnsanlara güvenmiyordun. Beni bile zor aldın hayatına. Her şeyini anlattın bana hatta o geceyi bile. O gece ne hissettiğini tam anlayamam ama tahmin edebilirim. Senin bir daha aynı duruma gelmeni istemiyorum. Sırf sana göz kulak olmak için İzmirden geldim. Seni 1 yıl yalnız bıraktım o zaman da hayatına Furkan iti girdi. Bir daha seni yalnız bırakmayacağım. Aldığın her kararda yanındayım, seni desteklerim de ama önceden uyarmak istedim. Bu Güneş midir nedir onda bir tuhaflık var daha çözemedim ama bir şeyler birbirini tamamlamıyor. O geceyi sadece sen ben ve ailen biliyorken o çocuk nasıl... Neyse sadece uyarıyorum kendine dikkat et."

"Anıl'ım sen benin yanımda olduğun sürece benim başıma ne gelebilir ki? Ama ben de çok güvenmiyorum ona sadece bana iyi geliyor. En yakın zamanda da o geceyi nerden öğrendiğini buşacağım"

Anıla sımsıkı sarıldım. Kokusu ona çok benziyordu. Ne zaman onu özlesem Anıla sarılırdım. Yine gözüm dolmuştu ama bu sefer kendimi sıkmadım sanki onun yanındaymışım gibi hıçkıra hıçkıra ağladım. Özlemiştim onu hem de çok artık geri gelmeliydi yetmeliydi bu özlem. Ben ağladıkça Anıl daha sıkı sarıldı bana saçlarımı okşadı ara ara saçıma kondurduğu öpücükleri hissediyordum. Onu da bırakmaya hiç niyetim yoktu. "Seni seviyorum." diye fısıldadım kulağına ama beni duyup duymadığını bile bilmiyordum. Orada Anıl ile saatlerce öyle kaldık. Ben ağladım Anıl sarıldı...

Selam ben geldimm özlediniz mi benii?

Peki bölüm nasıldı??

Siz olayları bilmediğinziden ağlamamışsınızdır belki de ama ben çok ağladım. Bir daha ki bölümde o geceyi öğreneceksiniz.

Sizce o gece ne??

Peki sizce anonim kimm?

-Bu arada Anıl ile Gece ortaokul 7. sınıfta tanışıyorlar ve o gecede, Gece 7. sınıftayken gerçekleşiyor. O gece yüzünden İzmir de yaşayan Gece ve ailesi İstanbula taşınıyor. Bu süre zarfında Anılla sürekli telefon konuşması yapıyor Gece. Lise 1 de de Anıl İstanbula geliyo. Şimdi Lise 2 deler. Yani Gece 7. 8. 9. ve 10. sınıfı İstanbulda okuyor-

Bitti

Bir daha ki bölüme kadar bay bayy

SEVİLİYOSUNUZ NARLARIMM